आईजी राणी, बाईजी राणी, तोंड धुवायला कोण देणार पाणी

तोंड   आईजी राणी, बाईजी राणी, तोंड धुवायला कोण देणार पाणी   गाजर खाऊन पाणी पिऊन सासरीं जावें-तोंड कडूं होतें   मी बी राणी तूं बी राणी, पाटाचें कोण आणी पाणी   एक तोंड करणें   लष्करच्या भाकरी कोण भाजील   आंवळा खाऊन पाणी पिऊन माहेरीं जावें   पाणी छाटणें-कापणें   पाण्यांतला मासा पाणी प्याल्या शिवाय कसा राहील   उचलून पाणी   पाणी मारणें   ओवा म्हणतो मी आहे गुणी, पण माझ्यावर पितात पाणी   पाणी फिरणें-बोळा फिरणें   सरासरी-सरासरी गुडघ्याइतकें पाणी   पाणी हालवून कोठे लोणी निघतें   अथांग पाणी हें नेहमीं भीतिदायक असतें   डोळ्यांस पाणी लावणें   उवार पाणी, आयलॅ गॅलॅ   स्वहित-स्वहितावर पाणी सोडणें   अगोदर खाईल मग तोंड धुवील   आडांत पाणी खारें तर पोहर्‍यांत गोड कोठून येणार   एक आग झाला तर दुसर्‍यानें पाणी व्हावें   जो निगुर्‍या त्‍याचें तोंड सकाळी पाहूं नये   निजलेल्याला कोणी उठवील, जाग्याला कोण उठवील?   पाणी जाळणें   दारू पाठीवर आहे, गाढव पाणी पिऊन राहे   जो जन्माचा कबाडी, त्‍याचें दरिद्र कोण फेडी   तोंड बाहेर काढणें   तळें राखील तो पाणी चाखील   घाल पाणी आणि कर कालच्या वाणी   हंसरा पुरुष आणि रडकी बायको यांचें तोंड पाहूं नये   कोणाचा कोण आणि पितळेचा होन   समुद्राच्या खार्‍या पाण्यानें तोंड धुवून ये   ब्रम्ह्याचा लिखा, सटवीचा टांका, त्यास कोण देईल झोंका   जगीं सर्वसुखी कोण? तर विचारी   रोज मरे त्याला कोण रडे   बसूं जाणे त्याला ऊठ कोण म्हणे   तोंडाला तोंड देणे   घरावर नाहीं कौल पण पगडीचा कोण डौल   सर्व रामायण सांगितलें तरी म्हणे रामाची सीता कोण   गुजरातची गांड, माळव्याचें तोंड   मुजर्‍याक कोण ना, हुलप्याक पंचवीस   कठिण समय येतां कोण कामासि येतो   पाऊस पाणी, आबादानी, कण्याचें-धान्याचें-दाण्याचें मडकें दणदणी   खारें पाणी आडांत, गोड कोठून पोहर्‍यांत   पैचा घेतला गूळ, वर घातलें पाणी, देव केला, धर्म केला, धर पोरा। मार बचक, गूळच गूळ!   आधीं पाणी पिणें, मग जात पुसरणें   नवें पाणी   ज्‍याचे अंगी नाही पाणी, त्‍याचा जीव मेल्‍यावाणी   सोन्याची सुरी कोण घालतो उरीं? सोन्याची सुरी झाली म्हणून काय ती उरांत खोवावी