आग पानीको वैर है

आग लगाये तमाशा देखे   कोरडी आग   आग ओतणें   अंगाचि आग, लाहकी, लाही, होळी होणें   आग लागो?   अंगुष्ठाची आग मस्तकांत जाणें   आग लाव्या आणि बोंब मार्‍या   तळव्याची आग मस्तकास जाणें   अंधळा म्हणतो आग लागली बहिरा म्हणतो ढोल वाजतो   वैर करावें तर निदान स्वाभिमान बाळगावा   दाढीला आग लाविती, नास करून घेती   मागल्या सात जन्मांचे वैर साधणें   आग लावणें   पाण्यांत राहून मगरांशीं वैर   आग पानीको हाडवैर है   आपना घर दूरसे सुझतां है   आपना वकर आपने हात है   पायांचा जाळ-पायांची आग मस्तकास जाणे   पके बडके तले, मरणेवाले है   दिलपर दिल ऐना है   काडीची आग माडीस लागणें   नंगेमे खुदाभी डरता है   है   बछडा-बछडा खुंटेके बळ नाचता है   दोनो हातो पगडी संभालाने पडी है   नफा दिसता है, मुद्दल घुसता है   गडमें गड चितोडगड और सब गढैया है, तालमें ताल भोपालताल और सब तलैंया है   जळांत-पाण्यांत राहून माशाशीं वैर   जळांत राहून माशांशीं वैर करूं नये   दोण-दॉणभर तूप पडका, तॅन्हा ध्रुपद वैर पडका   उंट बडबडातेही लादते है   नानक (कहे) नन्हे होईजे जैसी दूब, और घांस जर जात है दूब खूब की खूब   कोणी आग व्हावें, कोणी पाणी व्हावें   मारमारके जाय, फताहदाद इलाही है   जहांके मुरदे वहांही गाडते है   बोलण्यांत पट्ट राघू, कामाला आग लागू   मुफलस-मुफलससे सवाल हराम है   शेळकुंड-शेळकुंडाची आग व पिलाची जाग   एक एक मुस्किलके, हजार हजार आसान रखे है   दियाही आडे आता है   आग असणें   जबान तले जबान है   अंगठयाची आग मस्तकांत जाणें   आज है सो कल नही   समुद्राला कोरड पडली, आणि सूर्याला आग लागली   कोणी आग व्हावे, कोणी पाणी व्हावें   महंत-जांके संग दसवीस है तांको नाम महंतः   आग रामेश्र्वरीं व बंब सोमेश्र्वरीं   हजार आफत है, एक दिल लगानेसें   साहेबका घर दूर है, जैसी लंबी खजूर l चढे तो चाहे प्रेम रस, गिरे तो चकना चूर ll   गद्धेभी जवानीमें, भले मालूम देते है   बियाह-बीयाह न कीया, बराततो देखी है   सोना-सोतेको सोता, कब जागता है