आर्जवून न भुलवी, तो मित्र खरा भावी

नांव न घेणें   आळशाक भिकणां भाज म्हळी, तो म्हणटा, हरवीं खाल्यार चड बरीं   काळीज काढून टाकले तरी विश्र्वास न येणें   तो   ज्‍याला नाहीं अबरू, तो पडला गबरू   चोर चोरीसे गया, तो हेरी फेरीसे न गया   बाकी न ठेवणें   पाऊल मागें न देणें   चुना पानाला न लागणें   भवति न भवति   जो काम लोभ दूर सारी, तो सुखें वर्ते देहधारी   वर-वरं प्राणत्यागो न पुनरधमानामुपगमः।   ज्‍याचे पदरीं पाप, तो मुंबईला जातो आपोआप   ज्‍याचे अंगी सामर्थ्य तो राजा   पुराणामित्येव न साधु सर्वम्‌।   मनगट-मण (न) गट चावणें-चावून घेणें   भडभडया-भडभडया तो कपटीद नसतो   दरबारीं आपला हितकर, तो पैशाचा चाकर   आला हाकारा, टाकला पसारा, घर तेरा न मेरा   देवळांत काशाची घंटा टांगली, आवाज न निघे कदाकाळीं   हात (ता-तो) फळी   चोर तो चोर आणि-आणखी शिरजोर   साप न म्हणावा बापडा, नवरा न म्हणावा आपला   जगांतून उठला तो आकाशांत टांगला   कोणावरहि जो प्रीति न करी, त्‍यावर कोणी लोभ न धरी   असतांना दैव बरं, बुडवितांही न मरे   चिंता वाहतां बहुत, कर्ज न फिटे निश्र्चित   रंडी रही तो आपसे, नहीं तो सगे बापसे   शब्दाबाहेर पाऊल न टाकणें   उपकार करणें, त्याची बढाई न सांगणें   कोणी आपले दोष न छेडी, त्‍याचें पुन्हां आचरण करी   जें न निघे संबंधीं तें निघे जेरबंदीं   जाणून अपराध करी, त्‍यास क्षमा न करी   सब छोडे मेरा रब न छोडे   हौदसे गयी, तो बुंदसे आती नहीं   धर्म करुन ठेवावा, तो कधीं वायां जाणार नाहीं   शय्या पाळीतां आणिकेसी न रमे कांताः   सारखे-सारखे सारखे, कोणी न पारखे   न दिसती तारांगणें   तुला न मला, घाल कुत्र्याला   शब्द खालीं पडूं न देणें   मोघा-मोघा करतां येईना तो रांजण करुं लागणें   प्रपंच साधून परमार्थाचा लाभ ज्याणें केला । तो नर भला भला॥   चांगला समागम, तो जाणा उत्तम   तेली, ससा, गुरव, म्‍हसा, गांवा गेला तो येईल कसा?   चोरी, चहाडी, शिंदळकी (न करावी)   कांही प्राप्त होईना ज्‍यास, तो म्‍हणे मला आधींच त्रास   मृत्यू बहीरा आहे, तो कोणाची तक्रार ऐतक नाहीं   अडचणीच्या कामांत पडतो तो आपला गळा फांसून घेतो   योग्यता-योग्यतेनें मिळवी, तें दैवावर न घालवी