आला आरोप खर्‍यावर तरी तो नाही भिणार

जोडला तरी भट, मोडला तरी गृहस्‍थ   चोर चोरीसे गया, तो हेरी फेरीसे न गया   काळीज काढून टाकले तरी विश्र्वास न येणें   जगांतून उठला तो आकाशांत टांगला   आळशाक भिकणां भाज म्हळी, तो म्हणटा, हरवीं खाल्यार चड बरीं   व्याही-व्याही पाहुणा आला तरी रेडा दुभत नाहीं   द्वादशीचा दिवस आला, आरंभ नाहीं चुलीला   आली घडी तीर तर धर, मिळणार नाही गेल्यावर   आला हाकारा, टाकला पसारा, घर तेरा न मेरा   कुठेंहि गेले तरी पळसाला पानें तीनच   धर्म करुन ठेवावा, तो कधीं वायां जाणार नाहीं   गृहस्‍थाश्रम झेपत नाही, संन्यास पाळत नाहीं   तो   ज्‍याचे पदरीं पाप, तो मुंबईला जातो आपोआप   ज्‍याचे अंगी नाही पाणी, त्‍याचा जीव मेल्‍यावाणी   ज्‍याला नाहीं अबरू, तो पडला गबरू   हात घशांत घातला तरी कोरडाच   वांकडी ना तिकडी तरी गांवाची भाकर   जेवण दुसर्‍या गेलें, तरी पोट आपणा मेलें   उंदड झाला कहर, तरी सोडूं नये शहर   ऊन पाण्यास चवी नाही   करंगळीची कळ, अंगठ्याला येत नाही   तेली, ससा, गुरव, म्‍हसा, गांवा गेला तो येईल कसा?   आवडीला चाड नाही व प्रीतीला तोल नाही   खर्च लागे निरंतर, मिळकतीस नाही आधार   जो काम लोभ दूर सारी, तो सुखें वर्ते देहधारी   दरबारीं आपला हितकर, तो पैशाचा चाकर   भडभडया-भडभडया तो कपटीद नसतो   कोणी अमरपट्टा घेऊन आला नाही   हात पसरी तो हातारी, न देईल तो भिकारी   दिवस दारीं आला   दिवस दारीं बाहेर आला   ज्‍याचे अंगी सामर्थ्य तो राजा   हात (ता-तो) फळी   चोर तो चोर आणि-आणखी शिरजोर   रंडी रही तो आपसे, नहीं तो सगे बापसे   सारासार-सारासार विचार केला, प्राणी आला जन्माला   खर्च लागे निरंतर त्‍यांत नाही अंतर, मिळकत अशाश्र्वत विचार करी सतत   मनाची नाहीं, पण जनाची तरी ठेवावी   उंच (थोर) वाढला एरंड, तरी काय होईल इक्षुदंड   नित्य चमकुवंच्या वाटेरि जाले तरी पायु आदळु फावजाता   ढगच नसते तर विजेची मौज तरी कशी दिसली असती   मिरीं नासलीं तरी जोंधळ्याच्या भावानें जात नाहींत-विकत नाहींत   हौदसे गयी, तो बुंदसे आती नहीं   चांगला समागम, तो जाणा उत्तम   मोघा-मोघा करतां येईना तो रांजण करुं लागणें   प्रपंच साधून परमार्थाचा लाभ ज्याणें केला । तो नर भला भला॥   कांही प्राप्त होईना ज्‍यास, तो म्‍हणे मला आधींच त्रास   मृत्यू बहीरा आहे, तो कोणाची तक्रार ऐतक नाहीं   अडचणीच्या कामांत पडतो तो आपला गळा फांसून घेतो