उकिरडा घोळी तरी तो फुंकून पाणी पितो

काळीज काढून टाकले तरी विश्र्वास न येणें   पाण्यांतला मासा पाणी प्याल्या शिवाय कसा राहील   जोडला तरी भट, मोडला तरी गृहस्‍थ   ओवा म्हणतो मी आहे गुणी, पण माझ्यावर पितात पाणी   पाणी हालवून कोठे लोणी निघतें   आईजी राणी, बाईजी राणी, तोंड धुवायला कोण देणार पाणी   एक आग झाला तर दुसर्‍यानें पाणी व्हावें   पाणी छाटणें-कापणें   अथांग पाणी हें नेहमीं भीतिदायक असतें   सरासरी-सरासरी गुडघ्याइतकें पाणी   पाणी फिरणें-बोळा फिरणें   उचलून पाणी   चोर चोरीसे गया, तो हेरी फेरीसे न गया   डोळ्यांस पाणी लावणें   धर्म करुन ठेवावा, तो कधीं वायां जाणार नाहीं   ज्‍याचे अंगी नाही पाणी, त्‍याचा जीव मेल्‍यावाणी   तो   ज्‍याला नाहीं अबरू, तो पडला गबरू   स्वहित-स्वहितावर पाणी सोडणें   व्याही-व्याही पाहुणा आला तरी रेडा दुभत नाहीं   हात घशांत घातला तरी कोरडाच   जेवण दुसर्‍या गेलें, तरी पोट आपणा मेलें   उंदड झाला कहर, तरी सोडूं नये शहर   जो काम लोभ दूर सारी, तो सुखें वर्ते देहधारी   ज्‍याचे पदरीं पाप, तो मुंबईला जातो आपोआप   आडांत पाणी खारें तर पोहर्‍यांत गोड कोठून येणार   भडभडया-भडभडया तो कपटीद नसतो   दरबारीं आपला हितकर, तो पैशाचा चाकर   कुठेंहि गेले तरी पळसाला पानें तीनच   पाणी जाळणें   हात (ता-तो) फळी   चोर तो चोर आणि-आणखी शिरजोर   रंडी रही तो आपसे, नहीं तो सगे बापसे   जगांतून उठला तो आकाशांत टांगला   नित्य चमकुवंच्या वाटेरि जाले तरी पायु आदळु फावजाता   उंच (थोर) वाढला एरंड, तरी काय होईल इक्षुदंड   मनाची नाहीं, पण जनाची तरी ठेवावी   खारें पाणी आडांत, गोड कोठून पोहर्‍यांत   मी बी राणी तूं बी राणी, पाटाचें कोण आणी पाणी   पैचा घेतला गूळ, वर घातलें पाणी, देव केला, धर्म केला, धर पोरा। मार बचक, गूळच गूळ!   ढगच नसते तर विजेची मौज तरी कशी दिसली असती   मिरीं नासलीं तरी जोंधळ्याच्या भावानें जात नाहींत-विकत नाहींत   तेली, ससा, गुरव, म्‍हसा, गांवा गेला तो येईल कसा?   ज्‍याचे अंगी सामर्थ्य तो राजा   कांही प्राप्त होईना ज्‍यास, तो म्‍हणे मला आधींच त्रास   मोघा-मोघा करतां येईना तो रांजण करुं लागणें   प्रपंच साधून परमार्थाचा लाभ ज्याणें केला । तो नर भला भला॥   मृत्यू बहीरा आहे, तो कोणाची तक्रार ऐतक नाहीं   अडचणीच्या कामांत पडतो तो आपला गळा फांसून घेतो   चांगला समागम, तो जाणा उत्तम