कांही प्राप्त होईना ज्‍यास, तो म्‍हणे मला आधींच त्रास

आधींच उल्हास, त्यांत फाल्गुनमास   आळशाक भिकणां भाज म्हळी, तो म्हणटा, हरवीं खाल्यार चड बरीं   कांही प्राप्त होईना ज्‍यास, तो म्‍हणे मला आधींच त्रास   दानें गरिबी येईना, दैन्य चोरीनें जाईना, द्रव्यानें शहाणा होईना, अलंकारें मान मिळेना   निसुकाचे गांडींत (अंगावर) घातला पाला, म्हणे थंड झाला आणखी घाला   छिद्र सांगे ज्‍यास, त्‍याचा होय दास   आज मला, तर उद्या तुला   तो   ज्‍याला नाहीं अबरू, तो पडला गबरू   नामदार तो नम्र फार   भटो बायको कां कराना? (तर) म्हणे तुम्हींच कां व्हाना?   भिंती सारव, म्हणे कोनाडे किती   चोर चोरीसे गया, तो हेरी फेरीसे न गया   जो काम लोभ दूर सारी, तो सुखें वर्ते देहधारी   ज्‍याचे पदरीं पाप, तो मुंबईला जातो आपोआप   अग अग म्हशी, मला कां (कोठें) नेशी   ज्‍यास नाहीं साळी, तो करी आईची टवाळी   कांहो काजी दुबळे तर म्हणे गांवाची काळजी   हात पसरी तो हातारी, न देईल तो भिकारी   वाहीला तो ओढा आणि राहीली ती गंगा   भडभडया-भडभडया तो कपटीद नसतो   दरबारीं आपला हितकर, तो पैशाचा चाकर   पुठ्ठ्याला शेण चोपडून मला कोठीचा बैल म्हणा   आपल्या कानांत बोटें घातलीं असतां धडधड असा आवाज होतो तो कसला? तर रावण जळत आहे त्याचा   चोर तो चोर आणि-आणखी शिरजोर   हात (ता-तो) फळी   शिंक म्हणे मी जोशी, पाद म्हणे मी परदेशी   रंडी रही तो आपसे, नहीं तो सगे बापसे   जगांतून उठला तो आकाशांत टांगला   कांही नसो पण दादला पाटील असो   आधींच आंधळी, तीवर झाली मांजोळी   तुला न मला, घाल कुत्र्याला   कारे कुंथतोस, म्‍हणे बसल्‍या जागीं करमेना   दुखतें पोट, म्हणे कवाड लोट   बसूं जाणे त्याला ऊठ कोण म्हणे   मोघा-मोघा करतां येईना तो रांजण करुं लागणें   प्रपंच साधून परमार्थाचा लाभ ज्याणें केला । तो नर भला भला॥   चांगला समागम, तो जाणा उत्तम   तेली, ससा, गुरव, म्‍हसा, गांवा गेला तो येईल कसा?   मृत्यू बहीरा आहे, तो कोणाची तक्रार ऐतक नाहीं   अडचणीच्या कामांत पडतो तो आपला गळा फांसून घेतो   हौदसे गयी, तो बुंदसे आती नहीं   धर्म करुन ठेवावा, तो कधीं वायां जाणार नाहीं   ज्‍याचे अंगी सामर्थ्य तो राजा   उफराटें करतो, तो मूर्ख दिसतो   मौन-मौन धारण करतो, तो शहाणा दिसतो   खोटें बोलेल तो तीनदां जेवील   बाळ जेव वाटींत, तो म्हणतो मी जेवीन नरोटींत   हेल्याच्या कानीं किंगरी वाजविली तरी तो आपली ट्रोंय सोडीत नाहीं   जन्माचे अधिकारी आईबाप, कर्माचा ज्‍याचा तो   त्याला पीर भेटला म्हणजे तो दबेल   बसूं जाणे त्याला ऊठ कोण म्हणे   सुन साहीना, लेकरूं होईना