कान कुरकुटी तेल मीठ मागे, न दे त्‍याच्या कानास लागे

कान पिळून घेणें   नांव न घेणें   जखमेवर मीठ घालणें-चोळणें   काळीज काढून टाकले तरी विश्र्वास न येणें   टाळूवर तेल घालणें-ओतणें   कानमें तेल डाल बैठे है   (पाठीला) तेल लावून ठेवणें   कान दोळे सुजौने सड्यार सुंट फुल्‍ल्‍या   कान टवकारून-पसरून ऐकणें (पाहाणें)   न दिसती तारांगणें   बाकी न ठेवणें   चुना पानाला न लागणें   भवति न भवति   डिझेल तेल   वर-वरं प्राणत्यागो न पुनरधमानामुपगमः।   आमा लग्नाक मीठ वळ्ळोलो   कुरकुटी   ज्‍या सोन्यानें कान तुटतो ते कशाला   पुराणामित्येव न साधु सर्वम्‌।   कानास खडा-डी लावणें   देवळांत काशाची घंटा टांगली, आवाज न निघे कदाकाळीं   आपणा लागे काम। वाण्या धरीं गूळ। त्याचें यातिकूळ। काय किजे।।   दे लाख, घे दोन लाख, देतोस काय तर घेतोस काय   साप न म्हणावा बापडा, नवरा न म्हणावा आपला   मनगट-मण (न) गट चावणें-चावून घेणें   कोणावरहि जो प्रीति न करी, त्‍यावर कोणी लोभ न धरी   चिंता वाहतां बहुत, कर्ज न फिटे निश्र्चित   शब्दाबाहेर पाऊल न टाकणें   असतांना दैव बरं, बुडवितांही न मरे   पोटाच्या पाठीस-मागे लागणें   वेळ ना वार, खादाड मागे जोगवा   पुरवली मीठ भाकरी, पण दुसर्‍याची नको चाकरी   सोनें उत्तम पण कान खातें   कडू तेल   नमनांत धडाभर तेल जाळणें   फुकट चोद, महाविनोद, रात्रभर दिवा, उरलें तेल शेंडीस लावा   कर्ज केल्‍यामागें, खोटें बोलावें लागे   चोराची गोष्‍ट, मूर्खा लागे मिष्‍ट   आगें मागें, बाळ रांगू लागे   कैलास कंटाळे तों गाणें, आणि कान फाटेतों लेणें   योग्यता-योग्यतेनें मिळवी, तें दैवावर न घालवी   आला हाकारा, टाकला पसारा, घर तेरा न मेरा   शब्द खालीं पडूं न देणें   चोर चोरीसे गया, तो हेरी फेरीसे न गया   शय्या पाळीतां आणिकेसी न रमे कांताः   सारखे-सारखे सारखे, कोणी न पारखे   चोरी, चहाडी, शिंदळकी (न करावी)   तुला न मला, घाल कुत्र्याला   उपकार करणें, त्याची बढाई न सांगणें   दमडीचें तेल. सारी रात्र दिवा, उरलें सुरलें माझ्या झुलपाला लावा   अडाणी कुणबी दुप्पट (दुणा) राबे - अडाणी ० कृपणाला वरु लागे   आंब्याची कोय तुरट लागे आणि रस गोड लागे   खुदा हरामजादेको नाखून न दे   डिझेल तेल   डोंगरचे आंवळे व समुद्राचे-सागराचें मीठ   वेळींच जो जागे, तो भीक कां मागे   सुजलेल्या गालास तेल लावणें