खर्च लागे निरंतर त्‍यांत नाही अंतर, मिळकत अशाश्र्वत विचार करी सतत

खर्च लागे निरंतर त्‍यांत नाही अंतर, मिळकत अशाश्र्वत विचार करी सतत   तीर्थी गेल्‍यावांचून मुडण होत नाही   अंतर करणें   पडद्याआडची मिळकत   निर्वाह खर्च   कोणावरहि जो प्रीति न करी, त्‍यावर कोणी लोभ न धरी   आली घडी तीर तर धर, मिळणार नाही गेल्यावर   खर्च लागे निरंतर, मिळकतीस नाही आधार   ऐकून घेत नाही, त्याला सांगू नये काहीं   सारासार-सारासार विचार केला, प्राणी आला जन्माला   पाशवी विचार   टका करी कामकाज   गृहस्‍थाश्रम झेपत नाही, संन्यास पाळत नाहीं   घासतां दगड सतत, शेवाळ निर्माण न होत   आप सांडुन पर धरी, त्याची मनसुबी देव करी   चांगले करी, त्‍याचें भय न धरी   ऊन पाण्यास चवी नाही   करंगळीची कळ, अंगठ्याला येत नाही   घडून आल्‍यावरी, उपाय काय करी   ज्‍यास नाहीं साळी, तो करी आईची टवाळी   कांद्याचे कोरड्यास, मानभावाची बायको व गाढवाचें जित्राप यांना श्रम व खर्च नाहीं   आपणा लागे काम। वाण्या धरीं गूळ। त्याचें यातिकूळ। काय किजे।।   खर्‍याखोट्यामध्यें चार बोटांचें अंतर   आवडीला चाड नाही व प्रीतीला तोल नाही   दाम करी काम, बिबी करी सलाम   चिंता करी राग, तेव्हां आत्‍मा धरी जाग   ज्‍याच्या गळ्यांत सरी ते सारी रात्र घोकणी करी, व ज्‍याचे गळ्यात दोरी ते सारी रात्र निद्रा करी   कधींतरी मरणें आहेच, त्‍यांत आज काय आणि उद्यां काय   जाणून अपराध करी, त्‍यास क्षमा न करी   कोणी अमरपट्टा घेऊन आला नाही   मी नाहीं खात नि माझा जीव त्यांत   सारासार विचार   बालपणापासून मनुष्याचे विचार बदलत असतात   कर्ज केल्‍यामागें, खोटें बोलावें लागे   चोराची गोष्‍ट, मूर्खा लागे मिष्‍ट   आगें मागें, बाळ रांगू लागे   अहंकाराचे मुळे, ज्ञानास लागे खुळें   आधींच उल्हास, त्यांत फाल्गुनमास   मूर्खाची बात, हांशील नाहीं त्यांत   ऊन पोळत नाही, तितकी वाळू पोळते   उष्‍ट्या हातानें कावळा हांकणार नाही   देव नाही भेटला आणि शेवटीं मेला   तवाई पुरवते पण अवाई पुरवत नाही.   मन नाहीं स्थिरी, बहु तीर्थ करी   चोरी करी चोरी आणि डागिणे सोनाराच्या घरीं   स्वतां स्वतांला साहाय्य करी l ईश्र्वर त्याला घरी करीं l   राजाच्या कारभारीं, वर्ण भेद मस्ती करी   कोणी आपले दोष न छेडी, त्‍याचें पुन्हां आचरण करी   चारी सुना गरवार करी   ज्‍याचे अंगी नाही पाणी, त्‍याचा जीव मेल्‍यावाणी