खारें पाणी आडांत, गोड कोठून पोहर्‍यांत

बुडांत नाहीं तर वर कोठून येणार?   गाजर खाऊन पाणी पिऊन सासरीं जावें-तोंड कडूं होतें   आडांत पाणी खारें तर पोहर्‍यांत गोड कोठून येणार   खारें पाणी आडांत, गोड कोठून पोहर्‍यांत   कडू बोलून दान दिल्‍यापेक्षां गोड बोलून नकार दिलेला बरा   गोड गोड म्‍हणून खावें, वैद्यापाशी जावें   (जखमेचें) पाणी घेणें   सकळ-सकळ घालावें पोटीं, गोड बोलावें होटीं   आलस्याक बिकंडं भाजि म्हळ्यारि, हरियि खाल्यारि गोड   आंवळा खाऊन पाणी पिऊन माहेरीं जावें   पाणी छाटणें-कापणें   गोड गोड बोलतो, लहान मोठ्या ठकवितो   ओवा म्हणतो मी आहे गुणी, पण माझ्यावर पितात पाणी   उचलून पाणी   पाणी मारणें   पाणी फिरणें-बोळा फिरणें   पाण्यांतला मासा पाणी प्याल्या शिवाय कसा राहील   पातक आगमीं गोड, निर्गमीं कडू   डोळ्यांस पाणी लावणें   अथांग पाणी हें नेहमीं भीतिदायक असतें   पाणी हालवून कोठे लोणी निघतें   सरासरी-सरासरी गुडघ्याइतकें पाणी   स्वहित-स्वहितावर पाणी सोडणें   उवार पाणी, आयलॅ गॅलॅ   पायपोसाची जोड, हंशाने-हंशामध्यें केली गोड   गोड ना जाल्‍यार गोडासारखें उतर ना?   पाटा पाणी पाटा लागलें   आईजी राणी, बाईजी राणी, तोंड धुवायला कोण देणार पाणी   आडांत सोडून (घालून) दोर कापणें   एक आग झाला तर दुसर्‍यानें पाणी व्हावें   गोड करतां भाषण, मूर्ख होय हर्षायमान   गूळ घातले तसे गोड   पाणी जाळणें   दारू पाठीवर आहे, गाढव पाणी पिऊन राहे   हात गोड कीं हाट गोड   हाताचा जड तोंडाचा गोड   तळें राखील तो पाणी चाखील   गांडीवर पाणी घाल, तर म्‍हणे खालीं काय लांबतें?   घाल पाणी आणि कर कालच्या वाणी   ज्‍यांना भूतकाळ नाहीं त्‍यांना वर्तमानकाळ व भविष्‍यकाळ कोठून असणार   आवडत्याचा शेंबूड गोड   (गो.) जेवरे पुता वाटींत माका गोड करटींतु   मानाचें पान गोड   खिळे खातांना गोड वाटतात, पण हगतांना समजेल   पाऊस पाणी, आबादानी, कण्याचें-धान्याचें-दाण्याचें मडकें दणदणी   ज्‍याचे अंगी नाही पाणी, त्‍याचा जीव मेल्‍यावाणी   आधीं पाणी पिणें, मग जात पुसरणें   नवें पाणी   पैचा घेतला गूळ, वर घातलें पाणी, देव केला, धर्म केला, धर पोरा। मार बचक, गूळच गूळ!   मी बी राणी तूं बी राणी, पाटाचें कोण आणी पाणी