जेवावयास पंचामृत, आंचवावयास खारें पाणी

पालथ्या घागरीवर पाणी   पाणी मुरणें   गळ्याशीं पाणी लागणें   पालथ्या घागरीवर (घडयावर) पाणी ओतणें   पाणी मरणें   दाट झालें पाणी घाल, पातळ झालें पीठ घाल   वळणाचें पाणी वळणानिंच जाईल   पाणी(देखील) न घोटणें   नांवावर पाणी घालणें   फुगीचां -पाणी तां फुगीचां पण झर ती झर   डोळ्याला पाणी येणें   वळचणीचें पाणी आढयाला जात नाहीं   अथांग पाणी हें नेहमीं भीतिदायक असतें   देवाची करणी, नारळांत पाणी   गरीबाच्या संगतीनें जेवावयास जाणें, श्रीमंताच्या संगतीनें बघावयास जाणें   डोक्‍यावरून पाणी जाणें-फिरणें   सरासरी-सरासरी गुडघ्याइतकें पाणी   कांठीने पाणी शिंपणें-शेंदणें   आडवें पाणी   जन्मा आला हेला, पाणी वाहतां (वाहतां) मेला   डोळ्यांना पाणी आणणें   रुखा सुखा खायके थंडा पाणी पी, न देख पराश्यां चोपडीया न तरसानोजी   खारें   हिंगे-हिंगे तांब्या तिंगे पाणी, तुम्ही ही ध्यान मले ही द्या   दांडयानें पाणी तोडलें म्हणून निराळें होत नाहीं   पतीवर पाणी पडणें   छपन्न देशचें पाणी प्याला आहे   पालथ्‍या घड्यावर पाणी   उधानाचें पाणी   कासोट्याचें पाणी प्यावया जोगा   हाडांचा चुना-चुरा-हाडांचा चूर-हाडांचीं काडें-हाडांचें पाणी, मणी-हाडांच्या फुंकण्या करणें होणें   जेथें जावें तेथें पाऊलभर पाणी   (अंगचें) पाणी दाखविणें   डोळ्यांत पाणी येणें   विहिरींत खारें तर पोहर्‍यांत कोठून येईल गोडें   हाडाचा मणी, रक्ताचें पाणी   तांबडें पाणी   भांगाचें पाणी   मी बी राणी तूं बी राणी, पाटाचें कोण आणी पाणी   पैचा घेतला गूळ, वर घातलें पाणी, देव केला, धर्म केला, धर पोरा। मार बचक, गूळच गूळ!   आधीं पाणी पिणें, मग जात पुसरणें   आंवळा खाऊन पाणी पिऊन माहेरीं जावें   निकल गया पाणी, सुखी रहो भवानी   पाऊस नाहीं, पाणी नाहीं, दुर्दशेला पारावर नाहीं   कोणी आग व्हावें, कोणी पाणी व्हावें   राजाच्या खजिन्याचें पाणी कधींच आटत नाहीं   गाजर खाऊन पाणी पिऊन सासरीं जावें   हातावर पाणी पडणें   अंगाचें पाणी   देश गेला, परदेश गेला. शीक माझी कहाणी.(water) वाटर म्हणतां प्राण गेला, खाटखालीं पाणी   आडवें पाणी   आळशाला ऊन पाणी   तांबडें पाणी   दुधाला साय आणि ताकाला पाणी   पंचामृत   सरासरी-सरासरी गुडघ्याइतकें पाणी