जो दब जाता है, संसार उसेहि दबाता है

संसार   जो भ्रमण करतो, त्‍याला संसार नसतो   देवाच्या नांवें संसार, हलका होतो दुःखभार   उचलला संसार   संसार राकूनु परमार्थ साधका   संसार वृथा करणें-जाणें   भक्तराज त्यास, नाहीं संसार   जो उशीरानें उठे, त्‍याचें काम शेष सांठे   जो घाबरतो तो रानभरी होतो   उलथा पसा, पालथा पसा, माकडा तुझा संसार कसा   आपना घर दूरसे सुझतां है   आपना वकर आपने हात है   जो दुसर्‍यावरी विश्र्वासला, त्‍याचा कर्याभाग बुडाला   पके बडके तले, मरणेवाले है   दिलपर दिल ऐना है   नंगेमे खुदाभी डरता है   गोर्‍ह्याच्याने शेत आणि पोराच्याने संसार होता तर मग काय   नफा दिसता है, मुद्दल घुसता है   गडमें गड चितोडगड और सब गढैया है, तालमें ताल भोपालताल और सब तलैंया है   जो स्‍वतः नम्र, तो हुकूम करण्याला योग्‍य   मुफलस-मुफलससे सवाल हराम है   नानक (कहे) नन्हे होईजे जैसी दूब, और घांस जर जात है दूब खूब की खूब   आग पानीको हाडवैर है   जहांके मुरदे वहांही गाडते है   उंट बडबडातेही लादते है   मारमारके जाय, फताहदाद इलाही है   आं कॅल्लँ तॉण, हांस्कय् जाता, रडूंकय जाता   जबान तले जबान है   आज है सो कल नही   आळसानें जो घेरतो तो मढ्यासारखा दिसतो   हून्नारी-हुन्नारी हून केल्यारी काम ससार जाता   दुधान नाणयलो म्हण्टा कावळो धवो जाता?   यात्रे गेलेल्याक मुंडण जाता   उच्यापतिनें किचापति जाता   संसार हांकणें   बायको शहाणी असली तर संसार, नाहींतर विपचार   करनातिले केल्‍यारि जायिनातिलें जाता   मारतां मारतां मारेकारु जाता   बाहेर जटा वाढवाव्या, आंत संसार करावा   धांव धांव, जो बेध लिखासो पाव   जो तो आपापले घरचा राजा   जो गुण बाळा, तो गुण जन्मकाळा   जो नजर न आवे, सो भुलजावे   जो सरावा पडला, तो स्‍वभावच जडला   जो असे अविचारी, तो काय न करी   जो हंडीमें होगा, सो रकाबीमें आवेगा   जो राहे देवाच्या निर्धारी, तो जन्म मृत्‍यूला दूर करी   ज्याचा जो व्यापार। तेथें असावें खबरदार।   जो कोणी हांक मारी, त्‍याला प्रसन्न कावेरी   तरवारिच्या धारेपुढे राव येत, पोण जिभेपुढे राव न जो   करिनाशिल्‍ल्‍्यान केल्‍यार जायनाशिल्‍लें जाता   क्षणभंगुर संसार   काष्‍टे संसार   गद्धेभी जवानीमें, भले मालूम देते है   जो   बियाह-बीयाह न कीया, बराततो देखी है   सोना-सोतेको सोता, कब जागता है