ज्‍याचे अंगी सामर्थ्य तो राजा

ज्‍याचे अंगी नाही पाणी, त्‍याचा जीव मेल्‍यावाणी   आळशाक भिकणां भाज म्हळी, तो म्हणटा, हरवीं खाल्यार चड बरीं   ज्‍याचे अंगी सामर्थ्य तो राजा   निर्बळाचें बळ राजा   नर करणी करे तो नरका नारायण हो जाय   ज्‍याचे त्‍याला, आपल्‍याला उठाठेव कशाला   राजा निघाला बाहेरीं, वैभव त्याच्या बरोबरी   तो   ज्‍याला नाहीं अबरू, तो पडला गबरू   नामदार तो नम्र फार   पोहरा देईल तो विहिर दाखवील   तळें राखील तो पाणी चाखील   ज्‍याचे पदरीं पाप, तो मुंबईला जातो आपोआप   चोर चोरीसे गया, तो हेरी फेरीसे न गया   राजा करील ती पूर्व (दिशा)   आपल्या गांवचा राजा बळी   जो काम लोभ दूर सारी, तो सुखें वर्ते देहधारी   वाहीला तो ओढा आणि राहीली ती गंगा   हात पसरी तो हातारी, न देईल तो भिकारी   बम्मन-बम्मनकी गई बछडी, रावणकी गई लंक, दोनो दुःख समान है, ओ राजा ए रंक   ज्‍याचे जवळ पैका, त्‍याचे बोल ऐका   दरबारीं आपला हितकर, तो पैशाचा चाकर   ज्‍यास नाहीं साळी, तो करी आईची टवाळी   आपल्या कानांत बोटें घातलीं असतां धडधड असा आवाज होतो तो कसला? तर रावण जळत आहे त्याचा   भडभडया-भडभडया तो कपटीद नसतो   ज्‍याच्या गळ्यांत सरी ते सारी रात्र घोकणी करी, व ज्‍याचे गळ्यात दोरी ते सारी रात्र निद्रा करी   हात (ता-तो) फळी   चोर तो चोर आणि-आणखी शिरजोर   जगांतून उठला तो आकाशांत टांगला   रंडी रही तो आपसे, नहीं तो सगे बापसे   गूळ चोरावं तो पाप, तूप चोरावं तो पाप   दोहो अंगी उजवणें   कोठें राजा, कोठें पोतराजा   हौदसे गयी, तो बुंदसे आती नहीं   धर्म करुन ठेवावा, तो कधीं वायां जाणार नाहीं   हेल्याच्या कानीं किंगरी वाजविली तरी तो आपली ट्रोंय सोडीत नाहीं   बाळ जेव वाटींत, तो म्हणतो मी जेवीन नरोटींत   उफराटें करतो, तो मूर्ख दिसतो   मौन-मौन धारण करतो, तो शहाणा दिसतो   खोटें बोलेल तो तीनदां जेवील   चांगला समागम, तो जाणा उत्तम   तेली, ससा, गुरव, म्‍हसा, गांवा गेला तो येईल कसा?   प्रपंच साधून परमार्थाचा लाभ ज्याणें केला । तो नर भला भला॥   मोघा-मोघा करतां येईना तो रांजण करुं लागणें   कांही प्राप्त होईना ज्‍यास, तो म्‍हणे मला आधींच त्रास   मृत्यू बहीरा आहे, तो कोणाची तक्रार ऐतक नाहीं   अडचणीच्या कामांत पडतो तो आपला गळा फांसून घेतो   आपण भला तो जग भला   जो चढेल, तो पडेल   जन्माचे अधिकारी आईबाप, कर्माचा ज्‍याचा तो