ज्‍याचे अंगी सामर्थ्य तो राजा

राजा   ज्‍याचे अंगी नाही पाणी, त्‍याचा जीव मेल्‍यावाणी   आळशाक भिकणां भाज म्हळी, तो म्हणटा, हरवीं खाल्यार चड बरीं   ज्‍याचे अंगी सामर्थ्य तो राजा   निर्बळाचें बळ राजा   नर करणी करे तो नरका नारायण हो जाय   ज्‍याचे त्‍याला, आपल्‍याला उठाठेव कशाला   राजा निघाला बाहेरीं, वैभव त्याच्या बरोबरी   तो   ज्‍याला नाहीं अबरू, तो पडला गबरू   नामदार तो नम्र फार   पोहरा देईल तो विहिर दाखवील   तळें राखील तो पाणी चाखील   ज्‍याचे पदरीं पाप, तो मुंबईला जातो आपोआप   चोर चोरीसे गया, तो हेरी फेरीसे न गया   राजा करील ती पूर्व (दिशा)   आपल्या गांवचा राजा बळी   जो काम लोभ दूर सारी, तो सुखें वर्ते देहधारी   ज्‍याचे जवळ पैका, त्‍याचे बोल ऐका   हात पसरी तो हातारी, न देईल तो भिकारी   वाहीला तो ओढा आणि राहीली ती गंगा   बम्मन-बम्मनकी गई बछडी, रावणकी गई लंक, दोनो दुःख समान है, ओ राजा ए रंक   हात (ता-तो) फळी   चोर तो चोर आणि-आणखी शिरजोर   दरबारीं आपला हितकर, तो पैशाचा चाकर   भडभडया-भडभडया तो कपटीद नसतो   ज्‍यास नाहीं साळी, तो करी आईची टवाळी   आपल्या कानांत बोटें घातलीं असतां धडधड असा आवाज होतो तो कसला? तर रावण जळत आहे त्याचा   ज्‍याच्या गळ्यांत सरी ते सारी रात्र घोकणी करी, व ज्‍याचे गळ्यात दोरी ते सारी रात्र निद्रा करी   रंडी रही तो आपसे, नहीं तो सगे बापसे   जगांतून उठला तो आकाशांत टांगला   गूळ चोरावं तो पाप, तूप चोरावं तो पाप   दोहो अंगी उजवणें   कोठें राजा, कोठें पोतराजा   धर्म करुन ठेवावा, तो कधीं वायां जाणार नाहीं   बाळ जेव वाटींत, तो म्हणतो मी जेवीन नरोटींत   उफराटें करतो, तो मूर्ख दिसतो   मौन-मौन धारण करतो, तो शहाणा दिसतो   खोटें बोलेल तो तीनदां जेवील   हौदसे गयी, तो बुंदसे आती नहीं   चांगला समागम, तो जाणा उत्तम   तेली, ससा, गुरव, म्‍हसा, गांवा गेला तो येईल कसा?   प्रपंच साधून परमार्थाचा लाभ ज्याणें केला । तो नर भला भला॥   मोघा-मोघा करतां येईना तो रांजण करुं लागणें   कांही प्राप्त होईना ज्‍यास, तो म्‍हणे मला आधींच त्रास   मृत्यू बहीरा आहे, तो कोणाची तक्रार ऐतक नाहीं   अडचणीच्या कामांत पडतो तो आपला गळा फांसून घेतो   आपण भला तो जग भला   हेल्याच्या कानीं किंगरी वाजविली तरी तो आपली ट्रोंय सोडीत नाहीं   जन्माचे अधिकारी आईबाप, कर्माचा ज्‍याचा तो   अंगी   अंधेर नगरी बेबंद राजा, अंधेर नगरी बेबंद (बेबूझ) राजा टक्काशेर भाजी और टक्का शेर खाजा   अंधळें नगर चौपट राजा टक्का शेर भाजी टक्का शेर खाजा   अंधळ्यांत काणा राजा   अंधोके गांवमे काना राजा   अनागोंदीचा राजा   आपण करील तें काम, गांठी असेल तो दाम   आपल्या गांवचा राजा बळी   आपल्या घरचा चोर राजा   आपल्या घरचा थोर-राजा   आळशांचा मायबाप-राजा   करी भूमी उत्‍पन्न, तेणें राजा रंकाचे पोषण   काळजाच्या पाठीं राजा, सुखदुःखें भोगी प्रजा   कोठें राजा, कोठें पोतराजा   गरीब बोले, दाढी हाले, राजा बोले, दळ हाले   गाढव जसा मुगुटधारी, तसा राजा निरक्षरी   घरीं नाहींत तुटक्‍या बाजा, भाऊ माझा बडोद्याचा राजा   जन्माचे अधिकारी आईबाप, कर्माचा ज्‍याचा तो   जसा राजा, तशी प्रजा   जो तो   जो तो आपापले घरचा राजा   जो सरावा पडला, तो स्‍वभावच जडला   त्याला पीर भेटला म्हणजे तो दबेल   तो   नवरा राजा, बायको राणी   नाका म्हणयार राजा जांवय करतात   निर्बळाचें बळ राजा   पाप जोडलें पदराला, राजा गेला नरकाला   फासा पडेल तो डाव आणि राजा बोलेल तो न्याव   फांसा पडेल तो डाव, राजा बोलेल तो न्याव   बम्मन-बम्मनकी गई बछडी, रावणकी गई लंक, दोनो दुःख समान है, ओ राजा ए रंक   भट करीत ती अमाश्या, आणि राजा ठरयत ती दिशा   भिल्ल-भिल्ल राजा वनाचा, तीर मारी नेमाचा   भोळा राजा   मध्यान्ह समयीं आला कोणी, तरी तो विष्णु-समान मानी   मन राजा, मन प्रजा   मन राजा, मन परजा, मनाले कोण वरजा   मनुष्याची धांव राजा पावेतों   यथा राजा तथा प्रजा   यथाशक्ति-सामर्थ्य   राखील तो चाखील   राजा   राजा अज्ञ आणि प्रधान समयज्ञ   राजा असो, मी तसो, माकांगे रांडे पेजेचो निसो   राजा आल्यावर प्रजेक धोको, केदोय घोव बायलेक सोपो   राजा उदार झाला नि हातीं भोपळा दिला   राजा उदार झाला, हातीं भोपळा दिला   राजा एकीकडे आणि आपण भलतीकडे   राजा कधीं चुकत नाहीं   राजा करता ती राटावळ, बोम पोरोब करता ती दिवाळी