ठक ठकाला फसवील, तो इतरां कां न ठकवील

नांव न घेणें   काळीज काढून टाकले तरी विश्र्वास न येणें   तो   ज्‍याला नाहीं अबरू, तो पडला गबरू   भटो बायको कां कराना? (तर) म्हणे तुम्हींच कां व्हाना?   चोर चोरीसे गया, तो हेरी फेरीसे न गया   बाकी न ठेवणें   चुना पानाला न लागणें   भवति न भवति   जो काम लोभ दूर सारी, तो सुखें वर्ते देहधारी   ज्‍याचे पदरीं पाप, तो मुंबईला जातो आपोआप   वर-वरं प्राणत्यागो न पुनरधमानामुपगमः।   पुराणामित्येव न साधु सर्वम्‌।   मनगट-मण (न) गट चावणें-चावून घेणें   अग अग म्हशी, मला कां (कोठें) नेशी   हात (ता-तो) फळी   भडभडया-भडभडया तो कपटीद नसतो   दरबारीं आपला हितकर, तो पैशाचा चाकर   चोर तो चोर आणि-आणखी शिरजोर   आला हाकारा, टाकला पसारा, घर तेरा न मेरा   देवळांत काशाची घंटा टांगली, आवाज न निघे कदाकाळीं   जगांतून उठला तो आकाशांत टांगला   साप न म्हणावा बापडा, नवरा न म्हणावा आपला   कोणावरहि जो प्रीति न करी, त्‍यावर कोणी लोभ न धरी   रंडी रही तो आपसे, नहीं तो सगे बापसे   असतांना दैव बरं, बुडवितांही न मरे   चिंता वाहतां बहुत, कर्ज न फिटे निश्र्चित   शब्दाबाहेर पाऊल न टाकणें   अक्कल बडी कां लक्ष्मी (म्हैस) बडी   मोघा-मोघा करतां येईना तो रांजण करुं लागणें   प्रपंच साधून परमार्थाचा लाभ ज्याणें केला । तो नर भला भला॥   ज्‍याचे अंगी सामर्थ्य तो राजा   तकतक-कां   कांही प्राप्त होईना ज्‍यास, तो म्‍हणे मला आधींच त्रास   मृत्यू बहीरा आहे, तो कोणाची तक्रार ऐतक नाहीं   अडचणीच्या कामांत पडतो तो आपला गळा फांसून घेतो   चांगला समागम, तो जाणा उत्तम   तेली, ससा, गुरव, म्‍हसा, गांवा गेला तो येईल कसा?   धर्म करुन ठेवावा, तो कधीं वायां जाणार नाहीं   उपकार करणें, त्याची बढाई न सांगणें   कोणी आपले दोष न छेडी, त्‍याचें पुन्हां आचरण करी   जें न निघे संबंधीं तें निघे जेरबंदीं   जाणून अपराध करी, त्‍यास क्षमा न करी   चोरी, चहाडी, शिंदळकी (न करावी)   शब्द खालीं पडूं न देणें   योग्यता-योग्यतेनें मिळवी, तें दैवावर न घालवी   न दिसती तारांगणें   तुला न मला, घाल कुत्र्याला   शय्या पाळीतां आणिकेसी न रमे कांताः   सारखे-सारखे सारखे, कोणी न पारखे