ठक पडतो आपले फशीं, सर्व पाहून होती खुषी

दाढी पाहून वाढणें   दुसर्‍याचें परमदुःख, पाहून हेवा मानी सुख   आंथरुण पाहून पाय पसरावे   ईश्र्वरापाशीं सख्य ठेवणें, तेणें आपले काय उणें   खोटें बोलतां कष्‍ट होती, खरें बोलतां श्रम हरती   दगडाकडे पाहून खालचा विंचू दिसत नाहीं   ज्‍यानें इंद्रियें जिंकलीं, त्‍याने सर्व जिंकलें   असतां दिवसाची चलती, सर्व कामें चांगली होतीं   उद्योगानें सर्व सोपें, आळसानें सर्व कठीण   द्रव्यवान्‌ कर्ज मागती, सर्व नेऊन देती   नाय,निर्गुड,माका,सर्व औषधांच्या काका   मनुष्य पाहून शब्द टाकावा व झाड पाहून घाव टाकावा   सर्व सुख नाहीं कोणाला, उगाच करी वल्गनैला   सर्व सिद्ध आणि चुलीचें पोंतेंरें   एक नन्ना सर्व साधी   फशीं पडणें   आपले गुण पाघळणें   होती वाट   आपले घर भरणें   आमचे घरी येऊं नका, आपले घरी जेऊं नका, उपाशी पण राहूं नका   उपकार उधार राहतो, पण अपकार जमेंत पडतो   करतां रोख व्यवहार, सधन होती सावकार   दुःखाची स्वारी येती, जिवा पुरेवाट होती   अगुण सगुणा न छेडिती तरी सगुण उन्मत्त होती   आपले गरजे, गाढव राजे   आपले काम आपण करणें, दुसर्‍यावर चित्त न देणें   स्वप्न पाहून जागा होणें   आपले हातानें आपले पायावर दगड पाडून घेणें   घरी एकाचा स्‍वभाव वाकडा, की सर्व कुटुंबाचा बखेडा   तुझा माझा रस गळे, तुला पाहून जीव जळे   आधीं होती पतिव्रता, मग झाली मुसळदेवता   गरीबाला बहु मुलें होती, त्‍याची चिंता ईश्र्वराला असती   आपले घर हागून भर, दुसर्‍यांचें घर थुकून जड   आपले खाय, शेजार्‍याचा धाक वाहाय   चकाकतें तें सर्व सोनें नव्हे   दुसरा उपकार करी ते स्मर, आपले विसर   आपल्या मालाची सर्व स्तुति करितात   आपले खावें पण दुसर्‍यास भ्यावें   आपले नाते, जग हांसे   सर्व गुरु भाऊः कामा न येऊं   आपले आईला कोणीही डाकीण म्हणत नाहीं   पोटांत नाहीं रोटी, सर्व गोष्ट खोटी   घोडा आपले गुणावर दाणा वाढवितो   मूर्ख फार बोलतो, आपले हातीं फसतो   एक वाईट आचरतो, पाहून दुसरा करितो   आली धनत्रयोदशी, घरांत सर्व उपवासी   आदाय (अ. दा) पाहून खर्च करावा   होती आली वेळ म्हणजे गाजराचें होतें केळ   सर्व नाशाय मातुलः   अभिमानें संकटें येती, दिमाखानें आशा भंग होती