तीळ खा तिळागुणी या, गूळ खा गोडसे बोला

तीळ   या   तिळागुणी   धा, जाय तें खा   तिळागुणी येणें   मराठे तीळ   खा खा सुटणें   गूळ नाहीं पण गुळशी वाचा तर पाहिजे   याहो मुंगळोजी? गूळ खा   खा   एक टोला, राम बोला   तीळ तीळ   गाजरा तीळ   या बोटावरची थुंकी त्या बोटावर करणें   खा करणें   गेले जन्मी करून ठेवलें तर या जन्मी फळ येतें   तीळ खाल्‍ला तिळाइतकी भूक गेली   गाढवीण गूळ हागती तर डोंबारीण कां भीक मागती   या नाहीं, बसा नाहीं, आदर सत्कार, तें घर नादार, पण केवळ मूर्खाचा बाजार   तोंडीं तीळ न भिजणें   तीळ खाऊन तीर्थ बुडविलें   गूळ घातला तितका गोड   अंधारांत गूळ खाल्ला तरी तो गोडच   या-या कानाचा त्या कानाला पत्ता नसणें   तीळ तुटणें   गूळ हाती देणें   रात्रीं खा तूप आणि सकाळी बघ रूप   तडाका-खा   गूळ चारणारापेक्षां निंब चारणारा बरा   आंबसुका-खा   पैचा घेतला गूळ, वर घातलें पाणी, देव केला, धर्म केला, धर पोरा। मार बचक, गूळच गूळ!   करा सेवा, खा मेवा   नवशिका or खा   तारका or खा   या बोटाचा थुंका त्या बोटावर   तालुका-खा   एक तीळ सात ठिकाणीं   या आणि माझ्या कपाळच्या गंधाक्षता पहा   साळोंका or खा   बोला फुलाला गांठ   वाणी गूळ खाई परी मांडी आड घेई   पॉंद नाशिल्ली ओल्ली घेव्‌न्‌ या   या माझ्या कपाळावरच्या अक्षता पहा   कनवटीं नाहीं पैसा आणि लोकांना म्‍हणतो या बसा   खंवट खोबरें, जिगट (चिकट) गूळ   या हाताचा झाडा त्या हातावर देणें   वाणी चोरुन गूळ खातो   खुरष्णी-ओवा-तीळ-हळद   रविसंक्रमणाचे तीळ   बनिया बनिया गूळ देता? नहिं देता तो जाव तेरा मूह काला   आंबसुका-खा   आबा बायल जा आनि भीक मागून खा   ऊन खाण्यानें तोंड जळते, थंड करून खा   काका मामा गा, घरांत असेल तें खा   खुरष्णी तीळ   खंवट खोबरें, जिगट (चिकट) गूळ   खोका-खा   मराठे तीळ   साळोंका or खा