दारिद्याचें मूळ आळस

मूळ   आळस   मूळ तुटणें   आळस तितका किळस   यत्न जोड-जोडी, आळस मोड मोडी   आळस टाकावा आधीं, यत्‍न जोडावा बहुसंधी   आळस तो रोग जाण, तेणें जीवित्व होय क्षीण   मूळ धाडणें   स्वभाव-मूळ स्वभाव जाईना   तुरियेरि चण्णु मूळ खांडचें   मूळ आनी वालूय नाथिल्लो   दारिद्याचें मूळ आळस   मूळ-मूळ जाणें   मूळ-मूळ काढणें-खणणें-झाडाणें-पुसणें-मोडणें-भारणें-निर्मूळ करणें   बिभूति-बिभूतीचें मूळ रेडयाच्या गांडींत   मूळ स्वभाव जाईना। त्याचे एळकोट राहीना॥   छायेच्या पाठी लागूं नका, व मूळ वस्‍तूस चुकूं नका   ओलें मूळ भेदी खडकाचें अंग।   आधीं होता वाघ्या। मग (दैवयोगें) झाला पारया।। त्याचा येळकोट राहीना। मूळ स्वभाव जाईना।।   मुंगीचीया घरा कोण जाई मूळ।   आळस हेच दुर्गुणाचे मूळ   दया धर्मका मूळ है   अक्कलेचें मूळ विद्या   निमित्तास मूळ भोपळा, पादास मूळ खोकला   उद्योगाचा त्रास, करतो सदा आळस   अभ्यासें अभ्यास वाढतो, आळसानें आळस वाढतो   आळस भिकारी, कुटुंबाचा घात (नाश) करी   आळस कुटुंबाचा वैरी, झोप भुकेची सोयरी   राग दुःखाचें मूळ   भाकरीला तोंड नाहीं, भांडणाला मूळ नाहीं   नदीचे मूळ आणि ऋषीचें कूळ विचारूं नये   झांकली मूळ सव्वा लाखाची, उघडली म्‍हणजे फुकाची   ऋषींचे कूळ आणि गंगेचे मूळ पुसूं नये   मूळ आचार   अज्ञान सर्व दुःखाचें मूळ   जुवाबाजीं लोभाचें फळ, निराशेचें मूळ   काळ जातो क्षणाक्षणा। मूळ येईल मरणा ।।   सिंचन-सिंचन करतां मूळ, ओलावें सकळ   अधिकार आल्यावरती मूळ स्वभाव प्रकट करिती   ऋषीला नाहीं मूळ, राजाला नाहीं कूळ   मूळ किंमत   नदीचें मूळ आणि ऋषीचें कूळ पाहूं नये   मूळ प्रकृतीचें कारण, स्वरुपा नसे मान   विभूति-विभूतीचें मूळ, रेडयाचे गांडींत   आलीचें मूळ   कन्या कूळ, पैक्‍याला मूळ   कन्या कूळ, भांडणाचें मूळ   आधीं होता (ग्राम) जोशी। मग झाला मोकाशी (राज्यपद आलें त्याशीं) ।। त्याचें पंचांग राहिना। मूळ स्वभाव जाईना।।   जाऊबाई! जाऊबाई! मला मूळ आलें, जा पूस नणंदेला   जाऊबाई ! जाऊबाई ! मला मूळ झालें, जा पूस नणंदेला