दुसर्‍याचा न्याय करतो, आपला कोणी पाहत नसतो

न्याय करतलो जाल्यार फोण्या वचुंक नाका   आपला स्वभाव आवरून धरी, नाही तर करील तुजवर स्वारी   बहु घेतो तो वेडा नसतो   खेळात ठकवितो, तो व्यवहारीं भला नसतो   देवीच्या भोप्या नाचतो अन्‍ दाणे गोळा करतो   लाज नाहीं मना, कोणी कांहीं म्हणा   सुइणीच्या जिवावर कोणी गरवार होत नाहीं   आपला हात जगन्नाथ   कोणी आग व्हावें, कोणी पाणी व्हावें   आपला दोष सोड, मग दुजाची खोड काढ   न्याय नाहीं गांवाला, चोर दंडी सावाला   ज्‍याचें नाहीं कोणी, तें पडलें भयाणवाणी   बरें झालियाचे अवघे सांगाती ।- वाईटाचे अंतीं कोणी नाहीं ॥   आपला तो बाब्या लोकाचा तो भिकार डेंग   फिरंगी न्याय घरार पडप   चोरा सैल दोरी देणें, आपला घात करून घेणें   पाहणें-पाहत अर्थीं   बीज-बीजांकुर न्याय   जिकडे बळ, तिकडे न्याय   एकटाच वीर उरला, कोणी नये सामन्याला   शुक-शुकनलिका न्याय   कूपयंत्रघटिका न्याय   आपला टेंभा मिरविणें-चालविणें   कोणी अन्नाचा भुकेला, कुणी मनाचा भुकेला   घ्‍यावा दुसर्‍याचा सद्‌गुण, त्‍यागावा आपला दुर्गुण   जो भ्रमण करतो, त्‍याला संसार नसतो   लोकांचा थुंका आणि आपला बुक्का   कोणी कोणाचें नशीब घेत नाहीं   देवाचें नांव आणि आपला गांव   आपला कोप परिहार, रिपुसंहार   आपला अपराध चुकवावया, दुजावर घालूं नको वायां   कोणाची मुलगी आणि कोण करतो सलगी   आपल्या टोंगळ्यांशीं आधीं न्याय तोडावा, मग दुसर्‍याच्या   घाईघाईनें नाश करतो, नाशानें तोटा आणतो, तोट्यानें घरी तंटा लागतो, इतका खटला घाईने होतो   अभिमानाचे मागोमाग, द्वेष करतो पाठलाग   उद्योगाचा त्रास, करतो सदा आळस   चांगले खातो पितो, तो काम चांगलें करतो   करतो एक आणि भरतो एक   नोकर काम करतो आणि धनी पैसे वांचवितो   सूची-सूचीकटाह न्याय   हेवा करणार्‍याला शंका नसते, मूर्खाला विचार नसतो   उंट कोठेहि असला तरी अंतसमयीं मारवाडाकडेच तोंड करतो   झाल्‍यावर न्याय, मग बाद सांगणें तें काय   तेली झाला म्‍हणून तेलानें गांड धूत नसतो   साव-साव केला चोराला, न्याय नाहीं गांवाला   तूंहि राणी, मीहि राणी, चाकर मिळेना पृथ्‍वींत कोणी   सारखे-सारखे सारखे, कोणी न पारखे   कोणी खर्चले वीस, तिचा निघाला कीस   अरे माझ्या भूषणा, तुला कोणी पुसेना   जो कोणी हांक मारी, त्‍याला प्रसन्न कावेरी