बुधे वलावी बेटी ते कदी न आपने भेटी

काळीज काढून टाकले तरी विश्र्वास न येणें   नांव न घेणें   मुलाचे लाड करावे, लाडानें वेडे न करावे   बाकी न ठेवणें   पाऊल मागें न देणें   चुना पानाला न लागणें   भवति न भवति   वर-वरं प्राणत्यागो न पुनरधमानामुपगमः।   पुराणामित्येव न साधु सर्वम्‌।   जे जाती देवा, ते सगळे नव्हेत बोवा   आपने आपने ख्यालमे सबही मस्त है   चोर चोरीसे गया, तो हेरी फेरीसे न गया   हात पसरी तो हातारी, न देईल तो भिकारी   देवळांत काशाची घंटा टांगली, आवाज न निघे कदाकाळीं   नीच व्यसनीं बुडतां निंदिति दैवासि न स्वकर्मातें॥   न करत कांहीं, वाईट शिकूं पाही   आरोग्य ते तरुणपण, अमृण ते धनीकपण   कोणावरहि जो प्रीति न करी, त्‍यावर कोणी लोभ न धरी   साप न म्हणावा बापडा, नवरा न म्हणावा आपला   अपमानाच्या पोटीं होती स्वातंत्र्याच्या भेटी   मनगट-मण (न) गट चावणें-चावून घेणें   शब्दाबाहेर पाऊल न टाकणें   असतांना दैव बरं, बुडवितांही न मरे   चिंता वाहतां बहुत, कर्ज न फिटे निश्र्चित   कुणब्‍याची बेटी आणि गव्हाची रोटी   आपना वही जो आपने काम आवे   ज्‍याच्या गळ्यांत सरी ते सारी रात्र घोकणी करी, व ज्‍याचे गळ्यात दोरी ते सारी रात्र निद्रा करी   जे जाय जावा, ते पाछा नहि आवा   ज्‍या सोन्यानें कान तुटतो ते कशाला   उपकारी सांगेल ते खरे मानणें   जे गुण बापाचे, ते गुण पोराचे   बहु कामें एका हातीं, सिद्धीस न जातीं   कवाध र न   न पुरे माझ्या गारीं, कोठला माधुकरी   जेथें बसे जांभूळवाही, तेथें तन उठूं न पाही   उपकार करणें, त्याची बढाई न सांगणें   शय्या पाळीतां आणिकेसी न रमे कांताः   सारखे-सारखे सारखे, कोणी न पारखे   विंदाण-न   बुळीद-न   कोणी आपले दोष न छेडी, त्‍याचें पुन्हां आचरण करी   जें न निघे संबंधीं तें निघे जेरबंदीं   जाणून अपराध करी, त्‍यास क्षमा न करी   सब छोडे मेरा रब न छोडे   आला हाकारा, टाकला पसारा, घर तेरा न मेरा   योग्यता-योग्यतेनें मिळवी, तें दैवावर न घालवी   शब्द खालीं पडूं न देणें   तुला न मला, घाल कुत्र्याला   न दिसती तारांगणें   चोरी, चहाडी, शिंदळकी (न करावी)