भोळी ग बाई, लुगडयावर मागते चोळी, खायला मागते पुरणपोळी

बाई   दिसायला साधी भोळी. काखेंत पुरणाची पोळी   चोळी   कां ग बाई धांवती, काल निघाली सवती   कुटुर्‍यांची चोळी   नवतुकड्यांची चोळी   लागाची चोळी   खायला काळ, भुईस भार   लाडू-लाडू खायला घालणें   सौ भ ग   बाई बाई तुझें दूध एकीकडे कर, माझें अंग (अंड) शेकूंदे   भुरका-भुरक्यांचून जेवण नाहीं, मुरक्यां वांचून बाई नाहीं   जा बाई मेलं !   बाई मी भोळी, लुगड्यावर मागती चोळी   खायला   डोकीला मिळेल एरंडेल, बाईल मागते मोगरेल   शेजारीण-शेजारणी बाई तुला न् मला शिंदळ म्हणतात   कामापुरता मामा, ताकापुरती आजीबाई-आत्‍या बाई   रडतो आई आई आणि म्हणतो बाई बाई   गुरूशिष्‍य गोसावडे, खायला पाहिजेत पेढे   अहो बाई मला न्हाऊ घाला आणि माझ्या विहिणीला चोथाळून काढा   दुसर्‍याचे बायकोला लुगडें नेसवून (चोळी लुगडें करुन) फळ काय   हं ग   बाई आली पणांत, बोवा बसले कोनांत   दुधाला गेली तेथें कांटे खायला राहिली   ढों ग   हें काय आहे बाई ! तर आहे मसणवटींतील माती   कीस बाई कीस   बेचिराख-ग   किकीचें पान बाई किकीचें पान   पतिव्रता म्हणागे बाई, गांवचा तराळ सोडला नाहीं   नाचरी आधीं बाई नाचरी, तिचे पायांत बांधली घागरी   खायला मिळेना आणि काम सरेना   खायला न प्यायला, फुलेल तेल न्हायला   मोबलक-ख-ग   बकर्‍याच्या आई ! किती काळजी करशील बाई !   भं ग होणे   प्रीतीची बाई खांद्यावर घेणें   ही बाई विंचवाला सुद्धा कामाला लावील   सुभक or ग   बाई आल्या पणांत आणि बोवा बसले कोनांत   आधींच बाई नाचरी, तिच्या पायी बांधली घागरी   सासूसाठीं रडे सून, बाई सुटलें मी काचांतून   दे ग बाई जोगवा ! म्‍हणून कोणी भीक घालीत नाहीं   निसूक or ग   आण केली वाहायला, भाकर केली खायला   खायला आधीं, निजायला मधीं, कामास कधीं मधीं   बाई (य) लीला तूप, आईला धूप   रिकामी बाई काय करशी? आपलं लुगडं फाडून दंड घालशी   भटजी, बायको कां कराना? तर भटजी म्हणतोः बाई, तुम्हीच कां व्हाना?   कुटुर्‍यांची चोळी   बाई मी भोळी, लुगड्यावर मागती चोळी   भुरका-भुरक्यांचून जेवण नाहीं, मुरक्यां वांचून बाई नाहीं   लाघाळ बाई   हत्ती बुडतो अन्‍ शेळी ठाव मागते