राईचा पर्वत केला, संतोष झाला मूर्खाला

पर्वत   राई-राईचा डोंगर-पर्वत करणें   अपराध केला शिष्यानें आणि गुरुला आलें धरणें   ऐकून पुंगी, संतोष वाटे नागीं   राग खाई आपणास, संतोष खाई दुसर्‍यास   अजगरासारखा लोळत पडला सार्‍या कामाचा भणका झाला   धनी झाला जागा, चोर आला रागा   गादीवरून उतरला कोतवाल, झाला कवडीचा माल   काल मेला आणि आज पितर झाला   शहाण्याला इशारा, नि मूर्खाला खेटराचा मारा   आधीं पानगा केला, मग रोडगा केला   कुणबी माजला, मराठा झाला   हंसे मुक्ता नेली, मग केला कलाकलाट काकांनीं ।   शहाण्यास एक बात, मूर्खाला सारी रात   लागली लहर, केला कहर   मशिदींतील दिवा, उभा केला दावा   भयर पर्वत, भितर खर्वत   राजा उदार झाला, हातीं भोपळा दिला   आदा कमी केला, धंद्यात फायदा झाला   पैचा घेतला गूळ, वर घातलें पाणी, देव केला, धर्म केला, धर पोरा। मार बचक, गूळच गूळ!   तेलणीनें केला धडा आणि बुधला झाला उपडा   राईचा भाव रात्रीं गेला   अति दुर्लघ्य पर्वत   शहाण्याला शब्दाचा, मूर्खाला खेटराचा (मार)   वस्तु-वस्तूची नाहीं माहिती, असून काय मूर्खाला हातीं   हेवा करणार्‍याला शंका नसते, मूर्खाला विचार नसतो   शहाण्याला शब्दाचा मार, मूर्खाला टोणप्याचमार   साबार उदेतेक गेल्ल्यार पर्वत आस   फराळ-फराळ केला म्हणजे जेवणाचें मातेरें आणि अंगवस्त्र ठेवलें म्हणजे बायकोचें मातेरें   आपण झाला खोटा, कुटुंबाला लावला बट्टा   आधीं होता वाघ्या। दैवयोगें झाला पाग्या। त्याचा एळकोट राहीना। मूळस्वभाव जाईना॥   कुंभारणीनें कुंभारणीशीं कज्‍जा केला, गाढवाचा कान पिळला   हत्तीचा झाला सवदा आणि अंकुशाचा पडला वांधा   बायकोनें केलीं कुचाळी आणि नवरा झाला गबाळी   हातीं आला, तो लाभ झाला   फारच संतापला, इंगळासारखा लाल झाला   हौसेनं केला वर त्याला भरला हिंवज्वर   पायां झाला नारु। तेथें बांधला कापरु॥   सोनें केलें देवानें आणि सोन्याचा देव केला माणसानें   आली तार, झाला ठार   साव-साव केला चोराला, न्याय नाहीं गांवाला   तेली झाला म्‍हणून तेलानें गांड धूत नसतो   जगाचा पसारा, देव झाला आसरा   सगळा स्वैंपाक तयार झाला आणि विसरली मिठाला   कोंबडा आरवला आणि आरंभ झाला कामाला   पाटलाला आला नजराणा, महार झाला दिवाणा   विंचू व्याला टोकर (टोलार) झाला   आजा मेला नातु झाला, जमाखर्च बरोबर   बैल गेला, झोपा-झांपा केला   उंदड झाला कहर, तरी सोडूं नये शहर   संतोष   संतोष II.   सप्त कुलाचल-पर्वत