राईचा (होतो) पर्वत, रंकाचा (होतो) राव

राव   पर्वत   राव घोडयाखालीं आले   आशाभंगे होतो दुःखी, आशा पुरतां बहु सुखी   राईचा पर्वत केला, संतोष झाला मूर्खाला   सप्त कुलाचल-पर्वत   राई-राईचा डोंगर-पर्वत करणें   दुःखाचे डोंगर, पर्वत   राव-राव खालीं आले   अर्धी अर्धीनें रुपया होतो   तुमचा खेळ होतो पण आमचा जीव जातो   कुणबी दिवाळीस शहाणा होतो   एक ढेंकूण चावतो, शंभरांचा काळ होतो   रावाचा रंक होतो आणि रंकाचा राव होतो   बहु वचनांचा पाल्हाळ, भंग होतो तात्काळ   देह म्हातारा होतो, जीव तरणा असतो   प्रेताचा भार पृथ्वीला होतो   दाईपण धदा होतो पण आईपण धंदा होत नाहीं   भयर पर्वत, भितर खर्वत   राव राव गेले रणीं आणि भागूबाईची आली पर्वणी   तरवारिच्या धारेपुढे राव येत, पोण जिभेपुढे राव न जो   चिंतेच्या दगडावर दुःखाचा पर्वत कोसळला   भक्तीचा अंत सुखांत होतो   हस्ती मस्तावला लनि होतो मृदंगाला   उंदराचा जीव जातो मांजराचा खेळ होतो   उठतां लाथ बसतां बुक्की, तेव्हां होतो सुखी   व्याध-व्याधाच्या गाण्यांत मृग वेडा होतो   धीटपणें वागतो, तो जगीं प्रसिद्ध होतो   आपल्या कानांत बोटें घातलीं असतां धडधड असा आवाज होतो तो कसला? तर रावण जळत आहे त्याचा   न मागतां कृपा करतो, त्याचा उपकार मोठा होतो   गोड पाण्यातला मासा तोंडाला गोड लागला की, पाण्याच्या एका कोंडीतून दुसर्‍या कोंडीत जायला मनुष्‍य उत्‍सुक होतो   घाईघाईनें नाश करतो, नाशानें तोटा आणतो, तोट्यानें घरी तंटा लागतो, इतका खटला घाईने होतो   जो घाबरतो तो रानभरी होतो   चांगले नरा राग येतो, क्षणमात्रें दूर होतो   मूर्ख कांहीं सुचवितो, सुज्ञा उपयोग होतो   टकल्‍या नकलेस पात्र होतो   आशा दुजाची करितो, खातापितां कष्टी होतो   देवाच्या नांवें संसार, हलका होतो दुःखभार   हातोडा-हातोडयाचा घाव पडला म्हणजे कांचेचा चुरा होतो पण हिरा ऐरणींत शिरतो   दिवसोंदिवस पैसा, काळेंकरून होतो लैसा   राईचा भाव रात्रीं गेला   राव वणंगपाळ, बारा वजीरांचा काळ   अति दुर्लघ्य पर्वत   राव काय जाणे सुकाळ दुकाळ, दहिं भाताला काय दुकाळ !   तेरे उपर मेला पाव, थोटा म्‍हणे मी राव   राव पाहावा कां देव पाहावा   साबार उदेतेक गेल्ल्यार पर्वत आस   राव राबताहेत, बैल कापताहेत   नारद-पर्वत   मेरा-मेरे उपर तेरे पाव, थोटा म्हणतोय मीच राव