लटिकयाचें आंवतणें जेविलिया साच। कायत्या विश्र्वास तोचि खरा॥

खरा   विश्र्वास की खूणगांठ   लटिकयाचें आंवतणें जेविलिया साच। कायत्या विश्र्वास तोचि खरा॥   टक्‍कोभला-खरा करणें   ठेवी स्‍वतंत्रतेचा बाणा, लोकीं तोच खरा शहाणा   आर्जवून न भुलवी, तो मित्र खरा भावी   जेथें विश्र्वास, तेथें करावा वास   विश्र्वास-विश्र्वास पुरणें   साच   वचनाचा खरा धड   चालत्‍या घोड्यास टांच, न मारावी साच   काळीज काढून टाकले तरी विश्र्वास न येणें   कुत्रा मुका, पाणी गंभीर, यांचा विश्र्वास नश्र्वर   प्राप्तीचा खरा वांटा   आचार खरा पण विचार नाहीं   खरा स्‍वभाव दाखविणें   साप मारावा पुरा, नाहींतर सूड घेईल खरा   संकटीं उपयोगी पडतो, तोचि मित्र खरा असतो   हिरा ठेवितां ऐरणीं l वांचे मारितां जो घणीं तोचि मोल पावे खरा l करणीचा होय चुरा ll   भूत हिंसा देखे डोळां: तोचि ज्ञानाचा अंधळाः   जें देखिलें डोळां, तोच खरा निर्वाळा   मनाचा सौदा, तोच खरा धंदा   गुणवानाचा मान राखी, तोच खरा पारखी   साच-साचको आंच नहीं   अरिष्टांतून पार पडणें, तोचि जिवाचा लाभ होणें   खरा धंदा करी, चाले वारशापरी   अपकरा-खरा   ज्‍याची ओल्‍ली जड, तोचि सोयरीक्‌ गोड्‌   आपले मनाचा जो धनी, तोच धनी खरा जनीं   हाडाचा खरा चांगला भला   बलवान्‍-बलवाना पुढें, खरा माजीं पडे   गुरुवचनीं विश्र्वास, त्‍याचा तुटतो भवपाश   खरा बोल, तो त्रिभुवनी बिनमोल   विश्र्वास घातकी, महापातकी   स्वार्थाचा ओढाः तोचि नरकाचा खोडाः   पडला कामाला, तोच खरा आपला   खरा मित्र बाळगती असे थोडे   विश्र्वास