वाळूंत मुतलें, फेस ना पाणी

पाणी छाटणें-कापणें   पाण्यांतला मासा पाणी प्याल्या शिवाय कसा राहील   उचलून पाणी   पाणी मारणें   ओवा म्हणतो मी आहे गुणी, पण माझ्यावर पितात पाणी   पाणी फिरणें-बोळा फिरणें   डोळ्यांस पाणी लावणें   पाणी हालवून कोठे लोणी निघतें   अथांग पाणी हें नेहमीं भीतिदायक असतें   सरासरी-सरासरी गुडघ्याइतकें पाणी   स्वहित-स्वहितावर पाणी सोडणें   उवार पाणी, आयलॅ गॅलॅ   दारू पाठीवर आहे, गाढव पाणी पिऊन राहे   एक ना धड, भाराभर चिंध्या   आडांत पाणी खारें तर पोहर्‍यांत गोड कोठून येणार   आईजी राणी, बाईजी राणी, तोंड धुवायला कोण देणार पाणी   गोड ना जाल्‍यार गोडासारखें उतर ना?   एक आग झाला तर दुसर्‍यानें पाणी व्हावें   पाणी जाळणें   धडांत ना भाकडांत, आणि शेळींत ना बोकडांत   घोळतल्‍याक उपास ना, बसतल्‍याक भूक ना   घर ना दार, आणि देवळीं बिर्‍हाड   येणें ना जाणें, फुकट वेल्हावणें   दोळ्या दोळ्याक भेट ना, शेजारा आसून गुर्तु ना   घाल पाणी आणि कर कालच्या वाणी   बसन म्हळ्या सावळी ना, आनी धरीन म्हळ्या ताळी ना   बिछू-बिछूका मंतर ना ज्याने, सांपके बिलमें हात डाले   पाठी ना पोटी: दारीं लागली कांटी   विजणा-ना   आधीं पाणी पिणें, मग जात पुसरणें   नवें पाणी   भाजून बीं पेरलें ना   कोणाक कोणना, उंचारी वतल्‍याक सांगातु ना   बेल ना पत्री, पूजा करायले निघाली चत्री   आसल्यार घॉगॉ, ना जाल्यार ऑगॉ   छी सुण्या लाज ना, आजि म्‍ह्‌ळ्‌ळेलें फायिना   खबर असल्‍यास गोयें, ना झाल्‍यावर पोयें   ज्‍याचे अंगी नाही पाणी, त्‍याचा जीव मेल्‍यावाणी   वांकडी ना तिकडी तरी गांवाची भाकर   चव ना ढव, दडपून जेव   स्वार्थाक दोळे ना   वेळ ना वार, खादाड मागे जोगवा   वेळ ना वखत, पाहुणा गेला कुंथत   दरेवैर खरवड ना   पैचा घेतला गूळ, वर घातलें पाणी, देव केला, धर्म केला, धर पोरा। मार बचक, गूळच गूळ!   खारें पाणी आडांत, गोड कोठून पोहर्‍यांत   उश्ण्यांक मरण ना   कामका ना काजका, शेरभर अनाजका   शिमग्याच्या तेलाला धार ना बोळ   मी बी राणी तूं बी राणी, पाटाचें कोण आणी पाणी