शिरजोर-चोर तो चोर घरधन्याहून शिरजोर

चोर तो चोर आणि-आणखी शिरजोर   चोर तर चोर आणि वर शिरजोर   चोर सोडून कोतवालास दंड   चोर चोरीसे गया, तो हेरी फेरीसे न गया   पाहिला तर चोर नाहींतर बादशहाहून थोर   आळशाक भिकणां भाज म्हळी, तो म्हणटा, हरवीं खाल्यार चड बरीं   चोर गेला यात्रेला, वर्षाचा सांठा पुरा केला   नामे शाहा कमा खावे, नामे चोर मारा जावे   नर करणी करे तो नरका नारायण हो जाय   तो   ज्‍याला नाहीं अबरू, तो पडला गबरू   नामदार तो नम्र फार   पोहरा देईल तो विहिर दाखवील   तळें राखील तो पाणी चाखील   जो काम लोभ दूर सारी, तो सुखें वर्ते देहधारी   ज्‍याचे पदरीं पाप, तो मुंबईला जातो आपोआप   वाहीला तो ओढा आणि राहीली ती गंगा   हात पसरी तो हातारी, न देईल तो भिकारी   ज्‍यास नाहीं साळी, तो करी आईची टवाळी   दरबारीं आपला हितकर, तो पैशाचा चाकर   मन नाहीं राजी, तो क्या करेगा काजी   भडभडया-भडभडया तो कपटीद नसतो   आपल्या कानांत बोटें घातलीं असतां धडधड असा आवाज होतो तो कसला? तर रावण जळत आहे त्याचा   हात (ता-तो) फळी   पौर्णिमेचा चोर, अमावास्येचा पोर   आपलें जावें, आपण चोर व्हावें   चोर आले घरी मग मी गेलें माहेरीं   राखण बसला दारांत, चोर शिरला घरांत   जगांतून उठला तो आकाशांत टांगला   रंडी रही तो आपसे, नहीं तो सगे बापसे   गूळ चोरावं तो पाप, तूप चोरावं तो पाप   आपण भला तो जग भला   जो चढेल, तो पडेल   जन्माचे अधिकारी आईबाप, कर्माचा ज्‍याचा तो   उपाशी झोंपी जातो, तो सारी रात्र तळमळतो   धर्म करुन ठेवावा, तो कधीं वायां जाणार नाहीं   हौदसे गयी, तो बुंदसे आती नहीं   बाळ जेव वाटींत, तो म्हणतो मी जेवीन नरोटींत   उफराटें करतो, तो मूर्ख दिसतो   मौन-मौन धारण करतो, तो शहाणा दिसतो   खोटें बोलेल तो तीनदां जेवील   हेल्याच्या कानीं किंगरी वाजविली तरी तो आपली ट्रोंय सोडीत नाहीं   मोघा-मोघा करतां येईना तो रांजण करुं लागणें   प्रपंच साधून परमार्थाचा लाभ ज्याणें केला । तो नर भला भला॥   कांही प्राप्त होईना ज्‍यास, तो म्‍हणे मला आधींच त्रास   मृत्यू बहीरा आहे, तो कोणाची तक्रार ऐतक नाहीं   अडचणीच्या कामांत पडतो तो आपला गळा फांसून घेतो   ज्‍याचे अंगी सामर्थ्य तो राजा   चांगला समागम, तो जाणा उत्तम   तेली, ससा, गुरव, म्‍हसा, गांवा गेला तो येईल कसा?