शेण खालीं पडलें म्हणजे माती घेतल्याशिवाय वर येत नाहीं

द्रव्याचा उपभोग घेत नाहीं, त्यास लक्ष्मी शोभत नाहीं   मुसळास-मुसळाशीं गांठ पडत नाहीं   स्वतः मेल्यावांचून स्वर्ग दिसत नाहीं   मेल्याविणा स्वर्ग दिसत नाहीं   सूर्य शिळा, अग्नि ओवळा, आणि गंगा पारोशी म्हणतां येत नाहीं   मृत्यू बहीरा आहे, तो कोणाची तक्रार ऐतक नाहीं   फोंडा-फोंडा माती फोंडा पावना   दंडाला माती लावणें   गुह्य ठेवण्याची नाहीं युक्ति, तर राज्‍य चालविण्याची भ्रांति   (वर) नंबर मारणें   असेल मालक शेती तर होती, नाहीं तर माती   सगळा गांव बाबाचा, आणि कोणी नाहीं माझ्या कामाचा   नाहीं धरायला डहाळी, नाहीं धरायला मुळी   दैवाचा फटका, नाहीं अद्यापि ठाउका   पाठीला डोळे नाहींत मागचें दिसत नाहीं   तळाशी पोहोचल्‍याशिवाय वर बुडबुडे येत नाहीत   लाज नाहीं मना, कोणी कांहीं म्हणा   बाळी-बाळी बुगडी लेणें नाहीं व खोकला पडसें दुखणें नाहीं   घडी मोडली ती सुधारणें नाहीं   सगळ्याचा वायदा चालतो पण पोटाचा वायदा चालत नाहीं   मानणें-मानला तर देव, नाहीं तर दगड धोंडा   गेलें घाटीं, झाली माती   जातीसाठीं-करितां खावी माती   पुठ्ठ्याला शेण चोपडून मला कोठीचा बैल म्हणा   करील तोंवर शेती, नाहींतर माती   सुकुमार बिबी आणि चाबका जोगी, चाबुक तुटला पण वळ नाहीं उठला   खोगीर वर लादणें-चढविणें-ठेवणें   वृत्ति-वृत्तीला बांध घालणें ती बुद्धि आणि बांध राहूं देत नाहीं ती बद्धी   (वर) पुष्पांजलि करणें-देणें   फुटकी कांच नी गेली पत, पुन्हां येत नाहीं   जगाशीं झगडल्‍याशिवाय मनुष्‍यपण येत नाहीं   बोलण्याची टकळी, खालीं गांड मोकळी   गोठ्यांत गेल्‍लें गोरूं शेण केल्‍याशिवाय रावना   पोट भरलें म्हणजे उंबर कडू   शब्द खालीं पडूं न देणें   सातुल-सातुल बायांत पडलें पोण स महिन्याचो चिकोल गेलो   करंगळीची कळ, अंगठ्याला येत नाही   एथर्यंत-पावेतों-वर-वरी   पैचा घेतला गूळ, वर घातलें पाणी, देव केला, धर्म केला, धर पोरा। मार बचक, गूळच गूळ!   हाताचा हताळ पुरवतो पण तोंडाळ पुरवत नाहीं   ज्‍याला नाहीं अबरू, तो पडला गबरू   ज्‍यानें पाहिला नाहीं दिवा, त्‍यानें पाहिला आवा   केव्हां नाहीं केव्हां   दैव आलें द्यायला अन्‌ पदर नाहीं घ्यायला   मना एवढा ग्वाही, त्रिभुवनांत नाहीं   आले मी नांदायला, अन् मडकें नाहीं रांधायला   गृहस्‍थाश्रम झेपत नाही, संन्यास पाळत नाहीं   जित्‍या नाहीं गोडी, मेल्‍या बंधने तोडी   नाकांत नाहीं कांटा, दिमाख मोठा   मनाची नाहीं, पण जनाची तरी ठेवावी