सज्जनकू सज्जन मिले घडे ग्यानकी बात, दुर्जनकू दुर्जन मिले तो बुकी दो लात

दुर्जन   आळशाक भिकणां भाज म्हळी, तो म्हणटा, हरवीं खाल्यार चड बरीं   नर करणी करे तो नरका नारायण हो जाय   पोहरा देईल तो विहिर दाखवील   ज्‍याला नाहीं अबरू, तो पडला गबरू   नामदार तो नम्र फार   तो   एक पंथ (और) दो काज   तळें राखील तो पाणी चाखील   चोर चोरीसे गया, तो हेरी फेरीसे न गया   जो काम लोभ दूर सारी, तो सुखें वर्ते देहधारी   ज्‍याचे पदरीं पाप, तो मुंबईला जातो आपोआप   अशक्त, दुर्जन, गांडू आणि कुर्रा   लात-लाथ-लाथ मारणें   हात पसरी तो हातारी, न देईल तो भिकारी   वाहीला तो ओढा आणि राहीली ती गंगा   काळीज दो जागा होणें   भडभडया-भडभडया तो कपटीद नसतो   दरबारीं आपला हितकर, तो पैशाचा चाकर   ज्‍यास नाहीं साळी, तो करी आईची टवाळी   आपल्या कानांत बोटें घातलीं असतां धडधड असा आवाज होतो तो कसला? तर रावण जळत आहे त्याचा   मन नाहीं राजी, तो क्या करेगा काजी   आषकका घर नाशक, रंडीका घर पूना, जिसकू न मिले उन्ने, मालेगांव धुलिवेकू जाना   हात (ता-तो) फळी   चोर तो चोर आणि-आणखी शिरजोर   जगांतून उठला तो आकाशांत टांगला   रंडी रही तो आपसे, नहीं तो सगे बापसे   गूळ चोरावं तो पाप, तूप चोरावं तो पाप   मूर्खाची बात, हांशील नाहीं त्यांत   कशाला कांहीं घडे, सासूसाठी जांवाई रडे   अंदरकी बात राम जाने   दो टक्यानें धड   बाळ जेव वाटींत, तो म्हणतो मी जेवीन नरोटींत   उफराटें करतो, तो मूर्ख दिसतो   हेल्याच्या कानीं किंगरी वाजविली तरी तो आपली ट्रोंय सोडीत नाहीं   ज्‍याचे अंगी सामर्थ्य तो राजा   मौन-मौन धारण करतो, तो शहाणा दिसतो   खोटें बोलेल तो तीनदां जेवील   हौदसे गयी, तो बुंदसे आती नहीं   धर्म करुन ठेवावा, तो कधीं वायां जाणार नाहीं   चांगला समागम, तो जाणा उत्तम   तेली, ससा, गुरव, म्‍हसा, गांवा गेला तो येईल कसा?   मोघा-मोघा करतां येईना तो रांजण करुं लागणें   प्रपंच साधून परमार्थाचा लाभ ज्याणें केला । तो नर भला भला॥   मृत्यू बहीरा आहे, तो कोणाची तक्रार ऐतक नाहीं   अडचणीच्या कामांत पडतो तो आपला गळा फांसून घेतो   कांही प्राप्त होईना ज्‍यास, तो म्‍हणे मला आधींच त्रास   जन्माचे अधिकारी आईबाप, कर्माचा ज्‍याचा तो   जो चढेल, तो पडेल   आपण भला तो जग भला