समेट-समेट ही एक मोठी सिद्धि आहे

समेट-समेट ही एक मोठी सिद्धि आहे   ओवा म्हणतो मी आहे गुणी, पण माझ्यावर पितात पाणी   आहे मृत्युपरी, पारतंत्र्याची दोरी   एक तोंड करणें   एक पेरतो आणि दुसरा कापतो   एक घाव दोन तुकडे, काम करावें रोकडें   एक ना धड, भाराभर चिंध्या   सो शाने एक मत्त   काडीची सत्ता आणि लाखाची मत्ता (ही बरोबर होत नाहीत)   स्वयंपाक-वयंपाकीण एक, पाहुणे पंचवीस   एक (एका) पावसाक एक सात्तें पिंदु नये   करावयास गेला एक, पुढें आलें टेक   पहिले गाना फिर खाना बाद एक दिन जाना   एक असतां बळी, शंभराचे कान पिळी   बोडकें बोडायला नि गारा पडायला एक गांठ   गांठीचा एक बाहेरच्या शंभराबरोबर   हजार वळसे आणि एक गांठ   एक उंदीर दोघी मांजरी, नांदत नाहीं एका घरीं   दारू पाठीवर आहे, गाढव पाणी पिऊन राहे   एक ठांचा समयीं मारल्यानें नऊ टांचे वांचवितो   एक ढेंकूण चावतो, शंभरांचा काळ होतो   एक नकार छत्तीस विघ्नें वारी   सारा गांव मामाचा आणि एक नाहीं कामाचा   तृणाला चाड आहे ती त्‍याला नाहीं   चढ पढ सर्वांस आहे   डोळ्यांत जर एक कण राहात नाहीं, तर हिशेबांत एक पै कशी सामावेल   एक आग झाला तर दुसर्‍यानें पाणी व्हावें   शब्दांचा सिंधु व अकलेचा एक बिंदु   अष्ट सिद्धि   भक्ति ही संकटकालीं जन्म पावते   चार ही ठाव   मोठी घोळ   पोरीं संसार, अन्‌ गोन्हीं शेत, कधीं झालें आहे?   विनोद-विनोद, हास्य आणि थटटा हीं मित्रत्वाचें विष आहे   माम्या मावशा आहे पण आईची सर कोणा नये   मृत्यू बहीरा आहे, तो कोणाची तक्रार ऐतक नाहीं   डोळ्या अवलोकन साहे, जिवा तसें मन आहे   आपलें नकटें आणि लोकांचे चोखटें बरोबर आहे   आहे रतन, पण पाहिजे जतन   पोटानें पुरें म्हणविलें आहे   एक रूईचा चीक तर दुसरा शेराचा चीक, दोघे सारखेच   एक शेजारी, बारा वैरी   तीर्थाच्या आटीं, एक भक्तीची कसोटी   एक जीव सदाशिव   जिव्हा सर्वांच्या, नाहींत एक प्रकारच्या   आपले मांडी (गांडी) खालचे गेलें, मग त्यावर एक बसोत की दोन बसोत   एक हमाममे, सब् नंगे   वईक एकु खुंटु, घराक एक म्हातारी   आई! मी ढेप आणतों, तर मुंगळ्या बाबा! तुझी कंबरच सांगते आहे   लूट. ‘हिंदुस्थानची जी पावडेंओढ चालली आहे.’