साप न म्हणावा बापडा, नवरा न म्हणावा आपला

नांव न घेणें   काळीज काढून टाकले तरी विश्र्वास न येणें   न न   साप न म्हणावा बापडा, नवरा न म्हणावा आपला   बाकी न ठेवणें   पाऊल मागें न देणें   चुना पानाला न लागणें   भवति न भवति   वर-वरं प्राणत्यागो न पुनरधमानामुपगमः।   संगीत-संगीतानें आनंद झाला, साप विसरला द्वेषाला   पुराणामित्येव न साधु सर्वम्‌।   देवळांत काशाची घंटा टांगली, आवाज न निघे कदाकाळीं   हात पसरी तो हातारी, न देईल तो भिकारी   न करत कांहीं, वाईट शिकूं पाही   नीच व्यसनीं बुडतां निंदिति दैवासि न स्वकर्मातें॥   साप म्हणूं नये बापडा आणि नवरा म्हणूं नये आपला   साप काटा मूं खाली   अडक्याचा ऊंस, नवरा बायको खुष   असतांना दैव बरं, बुडवितांही न मरे   चिंता वाहतां बहुत, कर्ज न फिटे निश्र्चित   शब्दाबाहेर पाऊल न टाकणें   मनगट-मण (न) गट चावणें-चावून घेणें   आपला माणूस   आपला-ली-लें, आपलासा म्हणणें-समजणें   कोणावरहि जो प्रीति न करी, त्‍यावर कोणी लोभ न धरी   आपला पदर मोडून गुजराण करणें   कवाध र न   बहु कामें एका हातीं, सिद्धीस न जातीं   मुलाचे लाड करावे, लाडानें वेडे न करावे   सब छोडे मेरा रब न छोडे   चांगले करी, त्‍याचें भय न धरी   उपकार करणें, त्याची बढाई न सांगणें   विंदाण-न   बुळीद-न   न पुरे माझ्या गारीं, कोठला माधुकरी   जेथें बसे जांभूळवाही, तेथें तन उठूं न पाही   कोणी आपले दोष न छेडी, त्‍याचें पुन्हां आचरण करी   जें न निघे संबंधीं तें निघे जेरबंदीं   जाणून अपराध करी, त्‍यास क्षमा न करी   शय्या पाळीतां आणिकेसी न रमे कांताः   सारखे-सारखे सारखे, कोणी न पारखे   न दिसती तारांगणें   तुला न मला, घाल कुत्र्याला   आला हाकारा, टाकला पसारा, घर तेरा न मेरा   योग्यता-योग्यतेनें मिळवी, तें दैवावर न घालवी   शब्द खालीं पडूं न देणें   चोर चोरीसे गया, तो हेरी फेरीसे न गया   चोरी, चहाडी, शिंदळकी (न करावी)   अडचणीच्या कामांत पडतो तो आपला गळा फांसून घेतो   दरबारीं आपला हितकर, तो पैशाचा चाकर