सारा गांव मामाचा आणि एक नाहीं कामाचा

सगळा गांव बाबाचा, आणि कोणी नाहीं माझ्या कामाचा   द्रव्याचा उपभोग घेत नाहीं, त्यास लक्ष्मी शोभत नाहीं   मुसळास-मुसळाशीं गांठ पडत नाहीं   पहार्‍याला संत्री आणि राज्याला (राजाला) मंत्री   सूर्य शिळा, अग्नि ओवळा, आणि गंगा पारोशी म्हणतां येत नाहीं   मृत्यू बहीरा आहे, तो कोणाची तक्रार ऐतक नाहीं   नाहीं धरायला डहाळी, नाहीं धरायला मुळी   माधुकरी-माधुकरीचें आणिलें आणि अर्धें पोट भरिलें   दैवाचा फटका, नाहीं अद्यापि ठाउका   असेल मालक शेती तर होती, नाहीं तर माती   मानणें-मानला तर देव, नाहीं तर दगड धोंडा   दृष्टीआड सृष्टि आणि वस्त्राआड जग (जन) नागवें   गोठणचं गाईल आणि घरांतली जाईल, द्याल तितका मार खाईल   तिळभर करावें आणि डोंगरभर गर्जावें   मेल्याविणा स्वर्ग दिसत नाहीं   आरशांत पाहणाराचे तीन प्रकारः नर, वीर आणि वानर   करावयास गेला एक, पुढें आलें टेक   पहिले गाना फिर खाना बाद एक दिन जाना   सगळ्याचा वायदा चालतो पण पोटाचा वायदा चालत नाहीं   सुकुमार बिबी आणि चाबका जोगी, चाबुक तुटला पण वळ नाहीं उठला   सारा गांव शेती आणि कण नये हातीं   चूल आणि मूल   बाईल गेली यात्रेला आणि लौकरच आली घराला   एक नकार छत्तीस विघ्नें वारी   चोर तो चोर आणि-आणखी शिरजोर   एक आग झाला तर दुसर्‍यानें पाणी व्हावें   बापानें केलें नांव व मुलानें वाहविलें गांव   जिव्हा सर्वांच्या, नाहींत एक प्रकारच्या   आपले मांडी (गांडी) खालचे गेलें, मग त्यावर एक बसोत की दोन बसोत   आपलें नकटें आणि लोकांचे चोखटें बरोबर आहे   फुटकी कांच नी गेली पत, पुन्हां येत नाहीं   सगळा स्वैंपाक तयार झाला आणि विसरली मिठाला   आले मी नांदायला, अन् मडकें नाहीं रांधायला   कामापुरता मामा आणि ताकापुरती आजीबाई   दैव आलें द्यायला अन्‌ पदर नाहीं घ्यायला   कुणब्‍याची बेटी आणि गव्हाची रोटी   मना एवढा ग्वाही, त्रिभुवनांत नाहीं   सोनें केलें देवानें आणि सोन्याचा देव केला माणसानें   कैलास कंटाळे तों गाणें, आणि कान फाटेतों लेणें   कामाला नडी आणि रिकामपणाला घोडी   जगाशीं झगडल्‍याशिवाय मनुष्‍यपण येत नाहीं   बाभळीचा कांटा, पुढें तिखट आणि मागें पोंचट   आपली हाण (हानि) आणि जगाची मरमर   घडी मोडली ती सुधारणें नाहीं   आपलें नकटें आणि लोकांचें चोखटें   मनाची नाहीं, पण जनाची तरी ठेवावी   गृहस्‍थाश्रम झेपत नाही, संन्यास पाळत नाहीं   जित्‍या नाहीं गोडी, मेल्‍या बंधने तोडी   नाकांत नाहीं कांटा, दिमाख मोठा   गुह्य ठेवण्याची नाहीं युक्ति, तर राज्‍य चालविण्याची भ्रांति