हात पसरी तो हातारी, न देईल तो भिकारी

तो   ज्‍याला नाहीं अबरू, तो पडला गबरू   नांव न घेणें   काळीज काढून टाकले तरी विश्र्वास न येणें   चोर चोरीसे गया, तो हेरी फेरीसे न गया   जो काम लोभ दूर सारी, तो सुखें वर्ते देहधारी   ज्‍याचे पदरीं पाप, तो मुंबईला जातो आपोआप   देवावर हात ठेवणें   किसका हात चले, किसकी जबान चले   बिछू-बिछूका मंतर ना ज्याने, सांपके बिलमें हात डाले   मोघा-मोघा करतां येईना तो रांजण करुं लागणें   अडचणीच्या कामांत पडतो तो आपला गळा फांसून घेतो   हात (ता-तो) फळी   संवयेचो हात तॉंणा वता   वाडूक नज जाल्यारि हात उष्टो   बाकी न ठेवणें   चुना पानाला न लागणें   भवति न भवति   मनगट-मण (न) गट चावणें-चावून घेणें   भडभडया-भडभडया तो कपटीद नसतो   दरबारीं आपला हितकर, तो पैशाचा चाकर   आला हाकारा, टाकला पसारा, घर तेरा न मेरा   चोर तो चोर आणि-आणखी शिरजोर   पुराणामित्येव न साधु सर्वम्‌।   जगांतून उठला तो आकाशांत टांगला   देवळांत काशाची घंटा टांगली, आवाज न निघे कदाकाळीं   कोणावरहि जो प्रीति न करी, त्‍यावर कोणी लोभ न धरी   शब्दाबाहेर पाऊल न टाकणें   प्रपंच साधून परमार्थाचा लाभ ज्याणें केला । तो नर भला भला॥   चांगला समागम, तो जाणा उत्तम   तेली, ससा, गुरव, म्‍हसा, गांवा गेला तो येईल कसा?   ज्‍याचे अंगी सामर्थ्य तो राजा   साप न म्हणावा बापडा, नवरा न म्हणावा आपला   मृत्यू बहीरा आहे, तो कोणाची तक्रार ऐतक नाहीं   कांही प्राप्त होईना ज्‍यास, तो म्‍हणे मला आधींच त्रास   ब्रम्ह्याचा लिखा, सटवीचा टांका, त्यास कोण देईल झोंका   चोरी, चहाडी, शिंदळकी (न करावी)   शब्द खालीं पडूं न देणें   न दिसती तारांगणें   तुला न मला, घाल कुत्र्याला   हात घशांत घातला तरी कोरडाच   बापापरी बाप गेला, बोंबलतांना हात गेला   योग्यता-योग्यतेनें मिळवी, तें दैवावर न घालवी   करडा हात   वरिष्ठ-वरिष्टाला हात, कनिष्टाला दांत-लाथ   हात-पाय रावले, कितें करुं बायले?   सारखे-सारखे सारखे, कोणी न पारखे   शय्या पाळीतां आणिकेसी न रमे कांताः   उपकार करणें, त्याची बढाई न सांगणें   हात गोड कीं हाट गोड