हौसेनं केला वर त्याला भरला हिंवज्वर

शेण खालीं पडलें म्हणजे माती घेतल्याशिवाय वर येत नाहीं   चोर तर चोर आणि वर शिरजोर   वर येणें   हौसेनं केला वर त्याला भरला हिंवज्वर   वर पाहणें   जो भ्रमण करतो, त्‍याला संसार नसतो   खोटा तो खोटा आणि वर फुकाचा ताठा   ज्‍याला नाहीं काज, त्‍याला पृथ्‍वीचें राज   माझेंच नाक वर   अति ऊ त्याला खाज नाहीं आणि अति ऋण (देणें) त्याला लाज नाहीं   (वर) पाय येणें   हंसे मुक्ता नेली, मग केला कलाकलाट काकांनीं ।   ज्‍याचें जळे, त्‍याला कळे   बेडकाला डबकें, त्याला जग पारखें   पैचा घेतला गूळ, वर घातलें पाणी, देव केला, धर्म केला, धर पोरा। मार बचक, गूळच गूळ!   मशिदींतील दिवा, उभा केला दावा   आईनें मळवट भरला, पोर दिली जावयाला   गुरांना गोठाच आवडत असेल तर त्‍याला यजमान तरी काय करील   बिब्बा-(वर) बिबा घालणें-फासणें   (वर) माती ओढणें   वर वर मिळताः लग्न कोण करता   मालमत्ता-मालमत्तेचा सांठा, त्याला हजारों वाटा   आळसाची चाल इतकी मंद असते कीं, संकटें त्याला तेव्हांच गांठतात   मूळचाच शहाणा, त्याला फुटला पान्हा   हिस्सा-हिश्शाचा हिस्सा, हिंवर चिंचेचा भाचा आणि त्याला आला उल्हासा   रामोशी-रामोशाची जात, खालीं सागोती वर भात   तेल जळे, पीडा टळे, पण ज्‍याचे जळे त्‍याला कळे   कुंभारणीनें कुंभारणीशीं कज्‍जा केला, गाढवाचा कान पिळला   ज्‍याचे त्‍याला, आपल्‍याला उठाठेव कशाला   ज्‍यानें केसकरणी गिळल्‍या त्‍याला बोडकीचा काय पाड   फराळ-फराळ केला म्हणजे जेवणाचें मातेरें आणि अंगवस्त्र ठेवलें म्हणजे बायकोचें मातेरें   जो कोणी हांक मारी, त्‍याला प्रसन्न कावेरी   (वर) तलवार धरणें   पैची जखम त्याला पंधरा आण्याची मलम पट्टी   चावडीबाहेर (वर) बोंब मारायला पाटलाची परवानगी नको   आधींच सोन्याचे, त्यांत (वर) जडाबाचें   ज्‍याचें असेल मढें, त्‍याला येईल रडें   ज्‍याचें मन त्‍याला ग्‍वाही देतें   कोठपर्यंत-पावेंतो-वर   काखा वर करणें   वार्‍या वर वरात, भुसावर चिठठी   घाईने वर चढतो, तो त्‍वरित खालीं येतो   जिथपर्यंत-पावेतों-वर   ज्‍याचा माल त्‍याला हाल (त्‍याचे हाल), कोल्‍हीं कुत्री पडली लाल   कुठपर्यंत पावेतों-वर   भरली माझी डिचकोली, फाटली माझी चिंधकोली, असा माझा गोहो, नीत वर जावो   आदा कमी केला, धंद्यात फायदा झाला   खोट्याचे मढें तीन शेज पडे, त्‍याला कोण रडे?   बाळ दाणा आणि त्याला चाबूक नजराणा   कर नाहीं त्याला डर नाहीं